English version with GoFundMe link below.

Minęły już 3 miesiące.... 24 luty 2022 roku. Ta data zostanie z nami do końca życia. Gdy ja (Maniek) zjawiłem się na Liliowej 5 po raz pierwszy, nie wiedziałem, że spędzę tam najbliższe 3 miesiące. 

Rozdział pierwszy: Wojenna żona
 25 lutego zobaczyłem post na FB. „Matka z dzieckiem szuka noclegu na jedną noc” 
Odezwałem się i zaproponowałem nocleg u siebie w mieszkaniu. Następnego dnia rano gdy dojeżdżali do Lublina, okazało się, że w aucie są 4 osoby. Zaprosiłem wszystkich do domu. Gdy zgubili się i po nich wyjechałem, okazało się, że jest jeszcze drugie auto z rodziną 3 osobową. W ten sposób zamiast matki z dzieckiem miałem u siebie w mieszkaniu 5 kobiet i 2 dzieci. Jednej rodzinie znalazłem mieszkanie tego samego dnia. Reszta wyjechała za granicę wieczorem albo rano. Przy wyjeździe poprosili mnie o pomoc w znalezieniu mieszkania dla rodziny 7 osobowej. Babcia, dwie mamy i 4 dzieci. 
 Była noc z 27 na 28 lutego, 3 w nocy, bardzo duży mróz. 7 osobowa rodzina właśnie przyjechała do Lublina, zaspana Olga otworzyła bramę przy Liliowej 5, wpuściła rodzinę, pokazała mi dom i umówiliśmy się na rozmowę następnego dnia. Tak właśnie poznałem Olgę, swoją „wojenną żonę” :)

Rozdział drugi: Nocleg dla 10 osób 
 Olga mówiła, że chce przyjąć pod swój dach 10 osób. Następnego dnia chciała przyjąć kolejne 10. Kolejnego dnia z garażu zrobiła noclegownie dla 40 osób. Następnie stwierdziła, że dzieci będą spały u sąsiadów, a ona w hotelu. Zwolniła sypialnię, w której spała mówiąc: „wezmę w hotelu 1 osobowy pokój, a w mojej sypialni zmieści się 6 osób”. 
 Po kilku dniach w domu mieszkało 40 osób, kolejne 40 osób było mieszkało w garażu. Wstawiliśmy tam łóżka, materace, jest kran, ubikacja, lodówka. Najważniejsze, że jest bezpiecznie i ciepło. Ludzie, którzy do nas dojeżdżali spędzali na granicy 20, 30, czasami 40 godzin. Przyjeżdżali w fatalnym stanie psychicznym i fizycznym. Tutaj mogli w końcu odpocząć.

Rozdział trzeci: Troje muszkieterów 
 Nas było już troje. Olga, Łukasz, i ja (Maniek). Spędzaliśmy na Liliowej 5 po 15-18 godzin dziennie. Zdarzało się, że spaliśmy 2-4 godziny. Czasami nie widzieliśmy się z naszymi rodzinami. Zasypialiśmy na siedząco. Jedliśmy jeden posiłek dziennie bo nie było czasu. Odbieraliśmy setki telefonów. Widzieliśmy rzeczy, których nie chcielibyśmy widzieć. Słyszeliśmy historię, jakich nie chcielibyśmy słyszeć. 
 Na początku w domu mieszkały rodziny 'na dłużej', w garażu było 40 miejsc tranzytowych. Ludzie mogli się tam przespać, zjeść, umyć się, odpocząć i ruszyć w dalszą podróż. Codziennie wysyłaliśmy w Polskę lub do innego kraju 30-40 osób. Codziennie przyjeżdżało do nas 30-40 nowych osób, którym trzeba było pomóc. Nawiązaliśmy współpracę z Fundacja Zmieniamy Życie, która codziennie jeździła kilka razy na granicę i przywoziła do nas ludzi. Czasami w środku nocy. Działamy z nią od samego początku i będziemy działać jeszcze długo.

Rozdział czwarty: Kula śnieżna
 Uchodźców było tak dużo, że nasz garaż był za mały. Zdecydowaliśmy, że rodzinom, które mieszkają w domu na stałe znajdziemy inny, długoterminowy nocleg, a cały dom będzie służył za miejsce tranzytowe. W ten sposób mieliśmy 'płynne' około 80 miejsc noclegowych. Płynne na tyle, że zdarzyło się, że nocowało prawie 120 osób.
 Nawiązaliśmy współpracę z prywatnymi ludźmi i z fundacjami z innych krajów. Codziennie przyjeżdżały do nas busy z zaopatrzeniem. Przyjaciele z różnych krajów zabierali ze sobą ludzi zapewniając im transport, nocleg oraz pełną pomoc na miejscu. Przyjeżdżali do nas z Niemiec, Holandii, Włoch, Hiszpanii, Francji. Wysyłaliśmy ludzi również do Norwegii, Estonii, Belgii, Wielkiej Brytanii, Szwecji. 
 Zorganizowaliśmy magazyn, z którego codziennie wydajemy jedzenie, artykuły higieniczne, artykuły dla kobiet oraz dzieci. Mieliśmy również setki pudeł ubrań, z których korzystali uchodźcy. Zapełniliśmy wiele samochodów z pomocą humanitarną.
 Przerobiliśmy jedno pomieszczenie w magazynie na mieszkanie, gdzie mieszka 3 osobowa rodzina z dzieckiem autystycznym. W planach jest przeniesienie magazynu i zrobienie tam kolejnych, dwóch samodzielnych mieszkań.
Docelowo, na Liliowej 5 będzie mieszkało 10 rodzin z dziećmi autystycznymi. Takie rodziny potrzebują stabilizacji i pewnego jutra. 

Rozdział piąty: Prezesi
 Nasza pomoc zmieniała się z dnia na dzień. Nikt nam nie mówi co mamy robić. Sami podejmujemy decyzję. Zdarzały się między nami kłótnie i sprzeczki, zawsze z tego wychodziliśmy mocniejsi. Kłótnia trzech prezesów, którzy przybijają sobie piątkę i działają od nowa i dają z siebie 1000%. My (Maniek i Łukasz) po 250%, Olga 500%. 

 Wojna trwa już 3 miesiące. Przez Liliową 5 przewinęło się prawie 3000 osób. Przez nasze telefony/maile/messanger kolejny 1000. Nasze telefony ciągle dzwonią. Byliśmy w stanie się dostosować każdego dnia i będziemy robić to nadal. Oczywiście nie działamy sami. Nie jestem w stanie wymienić tutaj wszystkich osób, które nam pomagają, więc nie wymienię nikogo. Jest Was mnóstwo. Wy doskonale wiecie jakie macie wkład w Liliową 5. Jesteśmy Wam ogromnie wdzięczni za Waszą pomoc.

Możecie wesprzeć nasze działania. Wszystkie pieniądze trafiają dla uchodźców. Poniżej link do wpłat.
https://gofund.me/b4b1dd57
https://zrzutka.pl/vkep8z

Ma Niek Olga Adamowicz Łukasz Stoma