Oto Staś, który ma 2 latka i jest podłączany w respirator przed każdym snem. Staś urodził się w 38 tygodniu. Przestał rosnąć w brzuchu, od połowy ciąży. Miał urodzić się martwy. Ale podjął walkę. Pomimo, że urodził się z wielowodziem, z wadami twarzoczaszki, z wadami narządów płciowych, z wadami serca, z roszczepem podniebienia. Podjął walkę. Hipotrofia, dysplazja płucno-oskrzelowa, zespół Pierre’a Robina – każde z tych słów niesie ze sobą ogrom cierpienia. Po wielu tygodniach na intensywnej terapii, gdy rodzice słyszeli, że ze Stasia nic nie będzie, chłopczyk wyszedł do domu. Powoli, powoli wyrasta z tych wszystkich dysfunkcji. Potrzebuję jednak oprócz wsparcia respiratora w nocy, też Waszego wsparcia. Żeby mógł jakoś normalnie funkcjonować i wyrównać, te niedoskonałości.

Staś jedyne czego pragnie to żyć normalnie, jak my wszyscy. W tym celu niezbedne są i będą turnusy rehabilitacyjne. Każdy jednak turnus jest ogromnym obciążeniem finansowym. To będzie Państwa cegiełka na wiosenny turnus rehabilitacyjny dla Stasia Klempary. Obiecałem chłopczykowi, że nie zostawimy go samego. 

Stasiu, uśmiechnij się, „idziemy po Ciebie”.

Ja to tu tylko zostawię.