Będzie długo, ale doczytaj do końca - proszę.

7 lat temu kupiłam skromną posesję i założyłam azyl dla zwierzaków w potrzebie.

Siedziałam tu sobie cichutko i robiłam swoje. Nikomu nie wadziłam, nikomu nie uchybiłam, nikomu krzywdy nie zrobiłam. Ratowałam psy i koty, dbałam o nie, niektóre przeprowadzałam za Tęczowy Most. Po prawie 7 latach nagle wszystko zaczęło komuś przeszkadzać. Zaczęto mnie inwigilować. Pod moją posesję często podjeżdżał granatowym kombi, ktoś stał i obserwował, nie wiem po co i dlaczego. Jak podchodziłam do bramy, szybko odjeżdżano. Poszły na nas donosy. Ktoś chciał dokopać nie wiedzieć czemu. Nagle po prawie 7 latach psy zaczęły szczekać, koty miauczeć i komuś przeszkadzać. No i niestety kupy nie chciały pachnieć fiołkami.

Mieszkamy na wsi. Takiej prawdziwej. Ludzie mają tu kaczki i kury, czasem gdzieś widać krowę. Mają też po kilka psów, z reguły w kojcach. Ich psy nie szczekają i kup nie robią. A może robią, tylko one fiołkami pachną, nie psią kupą. Nasze psy przeszkadzają. Mimo, że przestrzegają ciszy nocnej. Takie są mądre i wiedzą. Z kotami gorzej, bo koty są raczej nocne i potrafią się drzeć. No ale też nie są jedynymi kotami we wsi. Tyle, że nasze przeszkadzają a inne nie. Gdzie są kaczki i kury to nic nikomu nie śmierdzi, chociaż odchody ptasie to śmierdzą rekordowo. Ale nikt nie narzeka. Bo tamci są swoi, a ja obca i moje psy wadzą niektórym.

No a jak wadzą, to przecież zamiast mieć odwagę i przyjść porozmawiać, to lepiej zrobić donosik. Uprzejmie donoszę... Aa no i namówić innych, by zrobili to samo. Tak z czystej bezinteresowności. No bo nie za bardzo wiem, jak może komuś przeszkadzać szczekanie psów, jeśli mieszka kilometr dalej i ma też swoje szczekające??... Pewnie ma słuch psa, albo nonstop jest na nasłuchu czułymi słuchawkami. Hmm....

Chyba mam dejavu... 7 lat temu to samo zrobiono mi w innej lokalizacji - tylko tam jeszcze zanim stanęła tam łapa jakiegokolwiek psa. Tam mnie zaszczuli i wygryźli jeszcze zanim skończyłam budowę małego domku na zgłoszenie. Przeszkodzili skargami, bo psułam im widoki wysokim betonowym płotem - powstałym właśnie po to, by nic nikomu nie przeszkadzało. Za to ogrodzenie przeszkadzało. i perspektywa mieszkania tam kilkunastu malych psów. Pognębili, zastraszyli i dzięki znajomościom w urzędach przepędzili. Myślałam, że tutaj, w tej małej zabitej deskami wiosce, znalazłam swój kawałek świata. Na pytania ludzi, czy sąsiedzi mi nie robią pod górkę, odpowiadałam radośnie, że nie, że są tu fajni ludzie i nikt nic mi nie robi. No i przechwaliłam... A mówili - nie chwal dnia przed zachodem... Cóż. Powiedzenie się sprawdziło. Komuś zaczęło wszystko przeszkadzać. I poszedł donosik za donosikiem. Bez najmniejszej próby rozmowy. A tak dobrze o ludziach tu myślałam.

Co dalej?... Nie wiem. Ja ze swojej strony wyszłam znów z otwartą dłonią wyciągniętą do ludzi. Chcę rozmawiać. Konstruktywnie. Ale czy oni zechcą?... nie wiem. Wypędzić się nie dam. Wszystko co miałam, włożyłam w tę skromną posesję. Nie będę kolejny raz sprzedawała domu i uciekała. Nie tym razem.

Teraz drżę o moich podopiecznych. Nie wiem co z nimi będzie. Nie wiem czego się spodziewać. Świat twierdzi, że mam ich za dużo. A ja się pytam - to dlaczego inni nie chcą pomagać?? Gdyby chcieli, to ja bym nie musiała ich tyle tu mieć. Nie musiałabym każdego grosza wydawać na karmę i weta. Nie musiałabym być tu nonstop kolor i mogłabym pozwolić sobie na urlop, lub chociaż wolny dzień poza azylem. Ale nie - inni nie chcą. I jeszcze mają pretensje o to, że ja robię to za siebie i za innych. Bo przecież ktoś MUSI. Padło na mnie. I ok. Ja w to idę. Tylko dlaczego mi przeszkadzają???

Jak to mówią lajf is brutal. Ok. Biorę to na klatę. Jest sposób by zejść ludziom z oczu, uszu i delikatnego nosa. Betonowe ogrodzenie. Miało byc stawiane od początku. Ale wówczas powiedziano mi, że nie trzeba, że psy szczekają i każdy tu je ma i nic przeciw nikt. Tak było. Już nie jest. Zatem muszę je postawić. To ogrodzenie. Muszę i chcę.

Jestem po wstępnych wyliczeniach u producenta. 20m betonowego ogrodzenia wysokiego na 2,5m z materiałem i robocizną będzie kosztowało około 7000. Muszę pomierzyć ile będzie potrzebne. Oczywiście nie stać mnie kompletnie i jedynie zbiórka wchodzi w grę. (edycja: 18metrów wysokości 2,5 metra kosztuje z robocizną 7415zł)

Ale - albo ten płot i azyl, albo nic. Tylko, że jak nic, to co z tymi zwierzakami? No więc powiedzcie - ma być dalej azyl i pomaganie stawiając ten płot, czy machnąć ręką i kapeluszem i dać sobie spokój?... No i jeśli jednak Azyl z płotem, to czy pomożecie na ten płot zebrać tę kasę?.. Bo bez waszej pomocy nie podołam... (edycja: ogrodzenie na kredyt - do zapłaty 7415 złotych, i mam niewiele czasu)

Nie to że szantażuję, bo absolutnie nie - ale realnie patrząc - tylko z Waszą pomocą uratuję ten Azyl. Sama nie mam szans.

Pomóżcie. W Was nadzieja. Pokażmy ludziom, że my zwierzoluby wspieramy się i troszczymy o zwierzęta. Że jak trzeba, to stajemy ramię w ramię i robimy dobro. Zróbmy to. Dla NICH.

Dla Sari z urwanym ogonkiem uratowanej z Sobolewa jako szczeniak.

Dla Tośka z ciemnej komórki zabranego z ogromną krzywicą, którego brata zagryzły inne psy.

Dla Lisi bojącej się kiedyś wiele lat własnego cienia i ludzi.

Dla Demi, której nikt nie chciał, bo problemowa.

Dla Kawci 18-letniej staruszki oddanej jak zbędna rzecz.

Dla Pamelci i Zulci - niechcianego spadku po babci, bo stare i chore.

Dla Mimi sieroty, która w schronie by zginęła.

Dla starutkiej zabiedzonej Babi zabranej w tragicznym stanie.

Dla mojej Nikusi.

Dla Łezki starowinki podrzuconej pod schronisko w stanie agonalnym.

Dla Berysa sieroty, którego nikt nie chce, bo trudny i czarny.

Dla Szarika nie znającego ludzkiego dotyku.

Dla Lili zabranej z ulicy w zimowe mrozy.

Dla Calineczki, która wróciła z adopcji.

Dla Kokosa i Traszki - psów dzikich bez szans.

Dla ślepego Wolfika.

Dla Xeny z dzikiego stada.

Dla Estery błąkającej się z guzem.

Dla Lizy, ktora tu wreszcie zaczeła merdać ogonem.

Dla tych wszystkich, które już pobiegły za Tęczowy most zaznając tu miłości i troski. Dla tych, którym znalazłam domy. Dla masy kotów podrzutków, sierot i dzikich, którym znalazłam domy, lub są tu dożywotnio. Dla tych istnień, które jeszcze mogłabym tu uratować. Dla tych wszystkich, którym odbiorą szansę, jeśli to miejsce zniknie.

Dla NICH