Na odbudowę, ustawienie upadłych elementów, na wyrównanie bądź  budowę postumentu i obudowę wokół zapobiegającą porostowi trawy. Na  czyszczenie i uwidacznianie napisów, na odnawianie ogrodzenia grobnego, jakże charakterystycznego elementu cmentarzy kresowych. Na zakup Męki Pańskiej, kwiatów i zniczy.

Od roku 2016 zajmuję się odnawianiem grobów na miejscowym cmentarzu w Podbrzeziu na  Litwie. W pierwszej kolejności były to groby Dziadków moich. Odnawianie to i kwestia finansowa. Prywatni donatorzy ofiarnie wspierali moje działania: planowanie, projektowanie, sprzątanie, zapalanie światełka pamięci, kwiatki.

Doszedł pomysł upamiętnienia mieszkańców parafii Podbrzezie, którzy byli represjonowani przez  stronę sowiecką, ustawienie, poświecenie Krzyża Pamięci i tablicy nastąpiło w 2018. Kolejny rok, kolejna rocznica i upamiętnienie Rodzin i łagierników tabliczką imienną na Krzyżu.

Któż ma o te liczne groby na Wileńszczyźnie DBAĆ? Ileż to rodzin wbrew własnej woli zostało zesłanych w śniegi Syberii, stepy Kazachstanu, do łagrów - bez prawa powrotu na Ojcowiznę. A Ci co zostali to już sił nie maja, umierają i groby niszczeją. Jakże często słychać o pozostawionych grobach - wymarli albo wyjechali.

Zostały piękne pomniki, dla których czas jest bezlitosny. OSAMOTNIONE w swej roli. 

Upadają krzyże, zawalają się elementy, zarastają. Pomnik przechylony, zapadnięty to jak człowiek upadający. Zrywamy się Mu pomóc, podnieść, wesprzeć.

A pomnikiem dlaczego tak się nie zająć?

Na cmentarzu leżą pokolenia podbrzezskich mieszkańców. Dziesiątki postaci, które są częścią historii lokalnej, historii naszych Rodzin rozproszonych po świecie, za wspólną granicą.

Nie tylko katolików, nie tylko Polaków. Wielokulturowość jest z nami nawet po śmierci.

Dlatego proszę o Wasze wsparcie. Okażmy nasze braterstwo i solidarność.

Ziemia Wileńska, Podbrzeska słynęły z tolerancji i poszanowania dla drugiego człowieka bez  względu na wiek, płeć, narodowość czy wyznanie. To nasza historia i dziedzictwo niematerialne.

Czas pandemii nie pozwala na planową realizację. Muszę szybko wykorzystać czas wolny od  zakazów pandemicznych i wybrać się na Litwę. Wybrać się tylko z planami mija się z celem.

Potrzebuję około 8 tysięcy na pierwsze rozmowy z fachowcami po stronie litewskiej.

To dużo, rozumiem, potrzeba jest jednak wielka a i prace mogą trwać do końca października. Zebrane pieniądze zostaną w pełni przeznaczone na renowację pomników wymagających takich działań, na zachowanie miejsc pochówku na cmentarzu istniejącym od 1907 roku.