Życie płata figle i pisze scenariusze dziwniejsze niż te w książkach i filmach…

Trudne przejścia, długa depresja, jeszcze dłuższa walka o własne zdrowie. Rozstanie, samotność, brak nadziei na znalezienie godnego zaufania partnera i szczęścia przy drugim człowieku. Poszatkowana emocjonalnie, niepewna i zagubiona... Przekraczałam 40-te urodziny z przekonaniem, że nic dobrego mnie nie spotka.

A jednak życie postanowiło wybić mnie z mojej niepewnej rzeczywistości i postawić przede mną wyzwania, których się nie spodziewałam.

Ja, kobieta z małej wioski, po tylu przejściach poznałam mężczyznę, który również dźwiga wielki bagaż doświadczeń, choć są one zupełnie inne od moich. Ja Polka, poznałam i zakochałam się w Kenijczyku.

Jesteśmy razem od ponad roku, bo dość szybko postanowiliśmy zamieszkać razem. Ja po 20 latach mieszkania w Łodzi, on po kilku latach tułania się po różnych miastach w Polsce, przenieśliśmy się razem do Warszawy mając tylko siebie i obietnicę, że codziennie siebie nawzajem wybieramy. Jesteśmy w stolicy już ponad 9 miesięcy. Nowe miejsce, nowa praca – a los cały czas testuje siłę tego uczucia i naszej wzajemnej dojrzałości.

On przyniósł do mojego życia radość, ja do jego poczucie bezpieczeństwa w kraju, do którego wyemigrował. Oboje bierzemy odpowiedzialność za tą relacje i siebie nawzajem.

Kochamy się, dbamy o to, by budowana przez nas relacja była dojrzała, a komunikacja efektywna. Idziemy razem biorąc na warsztat to, co nas spotyka, budujemy powoli związek, ale wiemy już, że chcemy być razem. A co za tym idzie, chcemy zorganizować ślub cywilny. Mieliśmy wielkie marzenia o ślubie kościelnym, ale rzeczywistość, biurokracja i finanse ukróciły te plany do niezbędnego minimum.

Od kilku miesięcy trwa proces pozyskiwania niezbędnego dokumentu z Kenii - zaświadczenie o braku przeszkód do zawarcia małżeństwa. Proces długi, niepewny, biurokratyczny, ale w końcu po miesiącach widać światełko w tunelu. W czerwcu powinniśmy dostać niezbędny dokument do rąk. 

Od daty jego wystawienia mamy tylko kilka miesięcy na zorganizowanie ślubu cywilnego. Już od początku chcieliśmy by to był sierpień 2024, gorące polskie lato było naszym pejzażem tego szczęśliwego momentu.

I tu przechodzę do sedna, potrzebujemy wsparcia finansowego.

Nie, nie na imprezę na 150 osób, choć pewnie tak właśnie pomyśleliście…

Tłumaczenie przysięgłe dokumentów, które przyjdą z Keni, uczestnictwo tłumacza w czasie ceremonii, opłaty urzędowe, odświętne ubrania i skromny obiad dla najbliższych nam osób.

Jako, że rodzina mojego lubego nie jest w stanie przyjechać z Keni, koszty są zwyczajnie za wysokie, chcielibyśmy mieć też dobrego fotografa by uwiecznił ten dzień na zdjęciach, którymi potem się z nimi podzielimy.

Proste marzenia prawda?

Niestety rzeczywistość robi wszystko by je utrudnić. Nieustanne problem finansowe spowodowane nieuczciwym traktowaniem Kevina ze strony pracodawców, bardzo drogie ubezpieczenie by zadbać o stan zdrowia, którego potrzebowaliśmy dosłownie na wczoraj, samo utrzymanie się w Warszawie potrafi dać nam w kość i zjadło nasze oszczędności. A jednocześnie jest w nas obojgu wiara w to, że nam się uda zorganizować tą uroczystość i że ludzie mają dobre serca.

Pomożesz nam urzeczywistnić to marzenie?