edit

Serdecznie dziękuję wszystkim za wsparcie, a szczególnie tym, którzy naprawdę nie mają dużo i odmówili sobie przyjemności żeby wesprzeć moją mamę. Dobro wraca i mam nadzieję, że do Was też wróci ❤️

Pierwsza seria chemii niestety nie przyniosła poprawy ani nie zatrzymała choroby. Pojawiły się kolejne przerzuty, a dotychczasowe guzy urosły. Kilkukrotnie trzeba było przetaczać krew z powodu krwotoków wewnętrznych, a później z powodu fatalnych wyników. Zdecydowano o zmianie chemii, ale jest jeszcze zbyt wcześnie na stwierdzenie, czy jest skuteczna. Wiemy natomiast, że kolejne serie są na tyle trudne dla organizmu do zniesienia, że mama nie zawsze kwalifikuje się do podania chemii. Lekarze starają się wtedy wzmocnić organizm, niestety w puli całego tego nieszczęścia mama zgarnęła uczulenie na preparaty podawane na wzmocnienie, co skończyło się wstrząsem anafilaktycznym i ucieczką o mały włos spod łopaty. Obecnie czekamy z zapartym tchem na badania obrazowe mózgu, bo istnieje uzasadnione podejrzenie przerzutów. Mama traci równowagę, ma coraz gorsze zaburzenia pamięci.

A wiecie co jest w tym wszystkim najśmieszniejsze? Nasze wspierające państwo nie przewiduje w swoim systemie takich osób jak moja mama. Od kilku lat walczy w sądzie o rentę, a gdy zus zobaczył zbliżający się termin ważności, zamiast zamknąć sprawę, przekierował ją do sądu we Wrocławiu, żeby przeczekać pacjenta. L4? Zus podważył zatrudnienie mojej mamy, a gdy po dwóch latach sąd przyznał mamie rację, robi wszystko aby jak najpóźniej wypłacić zaległe świadczenie. świadczenie wspierające? Teraz rozpatrywane są sprawy złożone na początku zeszłego roku ;)

Tu już nawet nie chodzi o cud wyzdrowienia. Chodzi tylko o to, żeby mama mogła godnie odejść. Bez stresu, że zabraknie jej pieniędzy w aptece. Bez zastanawiania się, czy może sobie kupić tą apaszkę za 30 zł na łysą głowę. Bez stresu, że skończyły się środki higieniczne, a na kolejne w tym miesiącu nie ma już refundacji. Bo czasem możliwość godnego odejścia jest ważniejsza od całego leczenia.