Pożar zaczął się niewinnie, jak wiele innych, możliwe, że przez zepsuty przewód instalacji elektrycznej. Dym wypełniał pomieszczenia, a trzaskające płonące drewno wydawało się grać melodię rozpaczy.

Nie byłem w domu, gdy zło się stało. Z rodziną przebywaliśmy na wyjeździe. Informacja o tragedii dotarła do Nas za pośrednictwem przerażonego sąsiada. Serce pukało nam w gardle, gdy wracaliśmy, modląc się, że opis sytuacji był przesadzony.

Gdy zobaczyliśmy płomienie, ulica zamieniła się w obraz apokalipsy. Strażacy walczyli, ale ognisko zniszczenia było nie do opanowania. Dom, który kiedyś stanowił schronienie i naszą oazę, teraz płonął jak ofiara w piekle.

Przemijające dni były jak mgła, a zgliszcza pozostały jako bolesne wspomnienie. Fotografie, listy, przedmioty przesycone historią - wszystko zniknęło w żarze. Tej nocy świat rozpadł się, a jedynym, co pozostało, był smutek.

W społeczności zapanowało współczucie, wsparcie, ale potrzebujemy pomocy. Wszystko, co było, przeminęło. Ciepło domu zostało zastąpione zimnym wiatrem opuszczenia. Teraz stanęliśmy przed górą trudnych decyzji, od rozmów z firmami ubezpieczeniowymi po próbę odbudowy zgliszcz.

Zwracam się z pokorą do tych o dobrych sercach, prosząc o pomoc w odbudowie życia. Każda niewielka darowizna stanowi kroplę w morzu potrzeb, a Wasze najmniejsze wsparcie pomoże w zbieraniu rozsypanych marzeń.

Niech serca ludzi dobrego czynu rozbłysną nadzieją, jak jasna gwiazda w mroku. Prośba o wsparcie jest moim szeptem jako ojca rodziny, którego miłość i wdzięczność rozchodzi się szeroko, docierając do tych, którzy rozumieją, że czasami ludzkie serce potrzebuje wsparcia, by znów zacząć bić. DZEKUJE ZA KAŻDĄ WPŁATE JAKO OJCIEC, MĄŻ I TWÓRCA TEGO TEŻ DOMU GDYŻ WŁOŻYŁEM LATA PRACY PRZY NIM, LECZ LOS ZABRAŁ....