Ostanie 1,5 roku to czas nieprzewidzianych wydarzeń w moim życiu. Nigdy nie pomyślałabym, że mogłoby mnie to spotkać i nikomu nie życzę tego, przez co przeszłam.

Nazywam się Magdalena. Jestem - a może raczej byłam - człowiekiem "orkiestrą", zaangażowaną w pracę, podchodzącą do swoich uczniów, wychowanków, przedszkolaków z wielkim sercem. Niezwykle obowiązkową. Zawsze znajdowałam czas, by kogoś wesprzeć, pomóc. Nie liczył się poświęcony czas. Kochałam pełną piersią to, co robiłam. Zawsze dawałam z siebie ponad 100%.

Aż w jednej chwili to wszystko niesprawiedliwie mi odebrano. Wstrząs był tak wielki, że po cichu wtargnęła depresja. Niestety nie byłam sobie w stanie z tym poradzić sama. Właśnie tak - ja pełna energii, uśmiechu silna babka stała się zombie. Musiałam skorzystać z pomocy medycznej. Do dzisiaj leczę się farmakologicznie i jestem pod opieką psychologa.

Kiedy powoli zaczęły do mnie docierać promyki słońca i zaczęłam snuć plany na przyszłość, okazało się całkiem przypadkowo, że czeka mnie biopsja piersi. Byłam przerażona. Niestety wynik okazał się dla mnie jeszcze bardziej boleśniejszy - rak trójujemny i nie do operacji na tamten czas. Czekało mnie wiele badań, niektórych nieprzyjemnych. Założono mi port, który jest widoczny na moim ciele. Rozpoczęłam chemioterapię, która jeszcze trwa, O ile nic nie stanie na drodze i będę miała dobre wyniki, to zakończę ją w połowie listopada. Na 9 grudnia planowana jest operacja moich piersi i wycięcia węzłów chłonnych.. Boję się jej, ale chęć życia jest większa. Wierzę, że się uda i będę mogła szybko podjąć się rehabilitacji pooperacyjnej.

Walczę dzielnie z uśmiechem na twarzy, choć nie jest mi do śmiechu!

Bo mam dla kogo - dwie cudowne córeczki oraz całą moją Niebieską Armię - rodzinę, przyjaciół, znajomych <3

Bo chcę wrócić do biegania.

Bo chcę nadal być aktywna i czynić dobro, gdzie tylko się da.

BO chcę rozpocząć na nowo moją karierę zawodową.

Bo chcę przystąpić do egzaminu w zawodzie terapeuta zajęciowy i go zdać.

Bo po prostu chcę ŻYĆ!

Uwierzcie mi, niełatwo mi jest prosić o pomoc. Zawsze byłam samowystarczalna, waleczna, ale tym razem bez pomocy nie dam rady. Dlatego...Jeżeli możesz, pomóż mi bym mogła oddychać PEŁNĄ PIERSIĄ :-) mam jeszcze wiele rzeczy do zrobienia ;-)

Z góry pięknie dziękuję za każdą okazaną pomoc :-) przesyłam uśmiech

Edit: muszę zwiększyć niestety kwotę zbiórki, bo koszty wzrosły 😔