Moim hasłem było

 "dam radę bo mama ma tę moc"

Mam na imię Kasia. Jestem mamą trójki chłopaków, twardą góralką która zawsze dawała radę, do pewnego czasu ... czasu kiedy moją moc zaczęła zjadać choroba. Powoli zabiera mi radość dni spędzanych z synami a szczególnie najmłodszym trzyletnim maluchem który bardzo chce biegać z mamą, ćwiczyć siłowanie się i aktywnie spędzać czas. Tylko że mama nie nadąża, nie ma siły...

Choroba zabrała już dużo, sprawność, pasję jaką była rzeźba w glinie... nie chcę stracić więcej...

Niestety potrzebuję diagnostyki specjalistycznej, jednak w czasie pandemii dostęp do "normalnego" leczenia graniczy z cudem. Jedynym wyjściem są prywatne wizyty w nielicznych działających gabinetach oraz garść badań na własny koszt, które mogą choć trochę nakierować lekarzy na właściwy tor leczenia.

Sytuacji nie poprawia fakt iż od 2012 roku mam zdiagnozowaną rozległą dyskopatię. W 2013r na poziomie c4/c5 wstawiono implant a kolejne dwa poziomy są że wskazaniem do operacji. 

Wstępna diagnoza to 

-Zwyrodnienie i uszkodzenie sznurów tylnych rdzenia kręgowego, 

-Mielopatia, 

-Trwałe uszkodzenie nerwów korzeniowych

-Hipowitaminoza B12

Wiąże się to z niedowładami wielokończynowymi, zaburzeniami wzroku i innymi dolegliwościami powodującymi zagrożeniem życia. Część z uszkodzeń jest już nieodwracalna, dlatego należy jak najszybciej wyhamować dalszy postęp choroby. Jednak objawy bardzo pokrywają się również ze stwardnieniem rozsianym i chorobami z grupy parkinsonizm plus więc trzeba to zweryfikować. Bez tego stracę całkiem sprawność rąk i nóg a jednym ze scenariuszy postępów choroby jest też niewydolność mięśni odpowiedzialnych za oddychanie. Chcę przybliżyć pełną diagnozę i móc zatrzymać to co niszczy mnie od środka. Dla moich chłopaków a szczególnie dla mojego małego synka i dla mnie samej, bo chce normalnie żyć.