Jedną z rzeczy, którą najtrudniej jest mi sobie wyobrazić, jest utrata mieszkania.. Wyrwanie z tych kątów, które są dla mnie schronieniem, azylem, które dają poczucie bezpieczeństwa.. W takiej sytuacji, na granicy utraty mieszkania, znalazła się Rodzina mojej Siostry.

Moja Siostra od ponad 30 lat choruje na schizofrenię. Długi czas trwała w remisji choroby, ale na przestrzeni ostatnich dwóch lat już trzeci raz jest hospitalizowana w szpitalu psychiatrycznym. Od tego czasu też nie pracuje. Jej Mąż pracuje, jednak nad stanem Jego konta czuwa syndyk i sporą część wypłaty zabiera. Ich Syn, który mieszka z Nimi, nie udźwignął psychicznie tego, co działo się w domu i od ok. roku też nie pracuje i, póki co, nie bardzo jest w stanie..

W ubiegłym roku wystąpiliśmy do ZUS o przyznanie renty Siostrze. Po ok. 10 miesiącach (odwołania, sprawa w sądzie), przyszła decyzja odmowna.. Na bieżąco opłacane są gaz, prąd, telefon, na czynsz nie wystarczało.. Ile się dało, wspólnymi siłami, próbowaliśmy płacić, ale to wciąż za mało.. Ponadto okazało się, że jutro, w Mikołajki, przyjdzie rzeczoznawca sądowy, by wycenić mieszkanie na licytację komorniczą, która odbędzie się w wypadku nie uregulowania zobowiązania.

Chcielibyśmy, żeby udało się spłacić całe zadłużenie i wtedy już płacić czynsz na bieżąco. Kiedy Siostra wyjdzie ze szpitala, znów złożymy podanie o rentę.

Siostrzeńca próbujemy namówić na skorzystanie z porady specjalisty, który pomoże Mu podnieść się psychicznie.

Dobrze wiem, że te pieniądze to tak naprawdę wierzchołek góry lodowej.. Ale wiem też, że jeżeli uda się spłacić dług, będzie Im łatwiej układać to niełatwe życie..

Z serca dziękuję Każdemu, kto dorzuci choćby złotówkę.. ❤

Emilka