Mam na imię Katarzyna. Niedługo skończę 39 lat i jestem mamą dwójki dzieci - Julii (8 lat) i Oskara (14 lat). Niespełna miesiąc po moich 38 urodzinach mój świat się zawalił. Od lekarza usłyszałam, że w lewym węźle pachowym mogą znajdować się komórki nowotworowe. Potem „zielona karta” i wizyta w Centrum Onkologii w Warszawie. Guz w lewej piersi wielkości 9 cm. Kolejne badania – diagnoza: rak złośliwy, inwazyjny G2. Szok, niedowierzanie. Przecież regularnie się badałam – mammografia, usg piersi. Patrząc na moje dzieci nie mogłam uwierzyć, że mogę nie doczekać ich dorastania. Rozpacz, załamanie, morze łez. Aż wreszcie myśl – walczymy. Wszystkie ręce na pokład. Mam dla kogo żyć – dla Siebie, dla dzieci, dla rodziny. 12 maja 2017 r. pierwsza chemia – najpierw czerwona, a po niej biała. 22 września 2017 r. – koniec wyczerpującego mój organizm leczenia chemią. Kolejne konsylium lekarskie – zapada decyzja o przeprowadzeniu radykalnej mastektomii lewej piersi z usunięciem węzłów chłonnych. 4 października 2017 r. operacja – jestem Amazonką. Rozpoczynam radioterapię na tzw. głębokim wdechu. Równocześnie przechodzę hormonoterapię – zażywam tabletki, a co 28 dni dostaję zastrzyk z izotopem, który inwazyjnie działa na kości – osłabia je oraz powoduje ich bardzo silny ból. Lekarz prowadzący sugeruje profilaktyczne usunięcie jajników razem z jajowodem – co ma zminimalizować ryzyko pojawienie się nowych ognisk choroby nowotworowej. Niestety w ramach NFZ nie wykonuje się operacji o charakterze profilaktycznym. Tylko prywatnie. W przyszłości chciałabym zrekonstruować lewą pierś. Ale to też mogę zrobić tylko prywatnie. Narodowy Program Zwalczania Chorób Nowotworowych już mnie nie obejmuje. Pomoc ze strony publicznej służby zdrowia skończyła się po naświetlaniach. Obecnie zmagam się z silną neutropenią 2 stopnia i leukopenią 2 stopnia. Powoduje ona osłabienie całego organizmu, brak odporności i większą podatność na zachorowania. Sprawność mojej lewej ręki jest niewielka. Na dodatek niedawno pojawił się jej obrzęk. Rehabilitacja to kolejny krok w mojej drodze do mety – powrotu do codzienności i sprawności. Aby do niej dojść potrzebuję wsparcia finansowego na dalsze leczenie, badania specjalistyczne, rekonstrukcję i zabiegi. Wpłaty od Państwa dadzą mi szansę na osiągnięcie tego celu. Ja i cała Moja Rodzina będziemy wdzięczni za każdą kwotę, którą Państwo zechcą wpłacić. Pomagać w potrzebie to wielka i wspaniała rzecz.

Pierwszy dzień chemii - boję się?

Co przedstawia?

chwila z dzieckiem , ta mała radość

powoli rosną

kolejny krok - radioterapia :(((

English below:

Mam na imię Katarzyna. Niedługo skończę 39 lat i jestem mamą dwójki dzieci - Julii (8 lat) i Oskara (14 lat). Niespełna miesiąc po moich 38 urodzinach mój świat się zawalił. Od lekarza usłyszałam, że w lewym węźle pachowym mogą znajdować się komórki nowotworowe. Potem „zielona karta” i wizyta w Centrum Onkologii w Warszawie. Guz w lewej piersi wielkości 9 cm. Kolejne badania – diagnoza: rak złośliwy, inwazyjny G2. Szok, niedowierzanie. Przecież regularnie się badałam – mammografia, usg piersi. Patrząc na moje dzieci nie mogłam uwierzyć, że mogę nie doczekać ich dorastania. Rozpacz, załamanie, morze łez. Aż wreszcie myśl – walczymy. Wszystkie ręce na pokład. Mam dla kogo żyć – dla Siebie, dla dzieci, dla rodziny. 12 maja 2017 r. pierwsza chemia – najpierw czerwona, a po niej biała. 22 września 2017 r. – koniec wyczerpującego mój organizm leczenia chemią. Kolejne konsylium lekarskie – zapada decyzja o przeprowadzeniu radykalnej mastektomii lewej piersi z usunięciem węzłów chłonnych. 4 października 2017 r. operacja – jestem Amazonką. Rozpoczynam radioterapię na tzw. głębokim wdechu. Równocześnie przechodzę hormonoterapię – zażywam tabletki, a co 28 dni dostaję zastrzyk z izotopem, który inwazyjnie działa na kości – osłabia je oraz powoduje ich bardzo silny ból. Lekarz prowadzący sugeruje profilaktyczne usunięcie jajników razem z jajowodem – co ma zminimalizować ryzyko pojawienie się nowych ognisk choroby nowotworowej. Niestety w ramach NFZ nie wykonuje się operacji o charakterze profilaktycznym. Tylko prywatnie. W przyszłości chciałabym zrekonstruować lewą pierś. Ale to też mogę zrobić tylko prywatnie. Narodowy Program Zwalczania Chorób Nowotworowych już mnie nie obejmuje. Pomoc ze strony publicznej służby zdrowia skończyła się po naświetlaniach. Obecnie zmagam się z silną neutropenią 2 stopnia i leukopenią 2 stopnia. Powoduje ona osłabienie całego organizmu, brak odporności i większą podatność na zachorowania. Sprawność mojej lewej ręki jest niewielka. Na dodatek niedawno pojawił się jej obrzęk. Rehabilitacja to kolejny krok w mojej drodze do mety – powrotu do codzienności i sprawności. Aby do niej dojść potrzebuję wsparcia finansowego na dalsze leczenie, badania specjalistyczne, rekonstrukcję i zabiegi. Wpłaty od Państwa dadzą mi szansę na osiągnięcie tego celu. Ja i cała Moja Rodzina będziemy wdzięczni za każdą kwotę, którą Państwo zechcą wpłacić. Pomagać w potrzebie to wielka i wspaniała rzecz.