Cześć, nazywam się Maciek i mam 26 lat. Z trudem przychodzi mi pisanie tych słów, ale muszę dziś zwrócić się do Ciebie z prośbą o pomoc.  

Moje problemy z kolanem zaczęły się wiele lat temu jeszcze w szkole podstawowej, kiedy chodziłem do klasy siatkarskiej. Pierwszą poważną kontuzję miałem w czerwcu 2008, przy lądowaniu kolano mi uciekło poczułem ogromny ból, po chwili kolano było bardzo spuchnięte, trafiłem do szpitala w Wyszkowie. Pamiętam jak płakałem kiedy dowiedziałem się, że to koniec sportu dla mnie. Dostałem skierowanie na operację i pojechałem z rodzicami do szpitala dziecięcego na Niekłańskiej w Warszawie. Tam lekarze włożyli mi nogę w gips na całe wakacje, co tydzień punkcja i ściąganie płynu z kolana i po tym czasie stwierdzili, że już wszystko dobrze.  

Wróciłem do treningów i długo nie trzeba było czekać na efekty. Kolejna kontuzja i znowu ogromny ból, opuchlizna i tym razem po kilku godzinach oczekiwania z Niekłańskiej odesłali nas z kwitkiem, twierdząc, że to nie jest pilny przypadek i trzeba się zapisać do poradni i czekać na wizytę. Nie zapomnę tej bezsilności w oczach moich Rodziców, kiedy szukali pomocy dla swojego dziecka... Pojechaliśmy do szpitala dziecięcego na Kopernika, po kolejnych godzinach przyjęli nas, punkcja, orteza, rehabilitacja. Wynik rezonansu : zerwane więzadło krzyżowe przednie ACL, naderwane więzadło poboczne, pęknięta łąkotka przyśrodkowa, konieczna operacja.  Po dwóch latach wreszcie w lutym 2011 roku pierwsza operacja, rekonstrukcja ACL. Rok intensywnej rehabilitacji, codziennych dojazdów do oddalonej o 50 km Warszawy. Powrót do sprawności i kilka lat spokoju.  

 01 grudnia 2015 roku kiedy po zajęciach wracałem wieczorem z uczelni do rodzinnego Wyszkowa wypadek samochodowy, mój samochód został skasowany przez rozpędzonego kierowcę z trudem opuściłem auto, trafiłem do szpitala i tutaj po kolejnych  badaniach okazało się, że doszło do nieznacznego uszkodzenia kręgosłupa i ponownego zerwania ACL. Trafiłem do WIM na Szaserów i dostałem skierowanie na wtórną rekonstrukcję ACL, po 2 latach oczekiwania (lekarz zgubił moje skierowanie) w grudniu 2017 roku operacja medializacji guzowatości kości piszczelowej, szycie łąkotki przyśrodkowej i oczyszczenie kanałów więzadłowych.  Po tej operacji czas oczekiwania do poradni rehabilitacji kilka miesięcy, wykupiłem prywatną rehabilitację niestety nie przynosiła ona oczekiwanych rezultatów. We wrześniu 2018 roku wtórna rekonstrukcja ACL, wycięcie łąkotki przyśrodkowej oraz rekonstrukcja więzadła pobocznego bocznego. Po operacji znów prywatna rehabilitacja, następnie 42 dni pobytu w Szpitalu Rehabilitacyjnym w Otwocku, potem   Konstancin-Jeziorna kolejny miesiąc w szpitalu rehabilitacyjnym CKR.  Dalej rehabilitacja w Warszawie, niestety nie udało się wrócić do pełni sprawności, kolano dalej pozostało niestabilne. W maju 2019 po długim leczeniu wreszcie zgoda na powrót do pracy ( zwolnienie od grudnia 2017).  

W lutym tego roku pobyt w sanatorium w Krynicy Morskiej i znowu diagnoza : niezbędna operacja. Rezonans konsultacje z lekarzem prowadzącym, zmiany zwyrodnieniowe postępujące, brak stabilizacji stawu, więzadło ACL w pełni niewydolne. Ze względu na obciążanie zdrowej nogi zaczęły się problemy przeciążeniowe w drugiej nodze i bóle kręgosłupa. Niestety lekarz nie widział możliwości poprawy, trzeba czekać aż kolano całkiem uniemożliwi funkcjonowanie i wtedy endoproteza stawu kolanowego, w wieku 26 lat to brzmi jak wyrok... 

Kolega polecił mi specjalistę, który leczy sportowców (jeszcze raz dziękuje Kuba) podróż do Łodzi, wizyta w klinice i nadzieja. Niestety, konieczna kolejna, pilna operacja i żmudna rehabilitacja, aby przywrócić pełną funkcjonalność kolana, zlikwidować ból i odsunąć wizję endoprotezy na długie lata. 

Koszt leczenia operacyjnego oraz rehabilitacji to 50 000 zł, to jest cena powrotu do sprawności.  

Gdyby problemów z kolanem było mało, w październiku 2019 roku miałem operację usunięcia zmian nowotworowych ( na szczęście łagodnych ) resekcja fragmentów V i VI żebra wraz z przylegającymi zmianami.  

Będę wdzięczny za każdą choćby najmniejszą wpłatę, która będzie cegiełką dołożoną do mojego zdrowia.  

Wiem, że jest wiele osób, które potrzebują pomocy bardziej ode mnie. W moim przypadku od tej operacji nie jest uzależnione moje życie, ale to jak ono będzie wyglądać w kolejnych latach, jeśli nie uda mi się zebrać tej kwoty, postępujące zmiany zwyrodnieniowe doprowadzą mnie do endoprotezy w bardzo młodym wieku, problemów z drugą nogą, kręgosłupem, a w konsekwencji tego, nawet chodzeniem...  Jeśli mnie znasz to wiesz, że sam chętnie od wielu lat angażuję się w różne charytatywne projekty,   byłem wolontariuszem WOŚP ( 5 razy), Szlachetnej Paczki, UNICEF, Rodacy Bohaterom ( Paczka dla Kombatanta Polskiego na Kresach).   Przez kilka lat byłem członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów UW, współorganizując wiele wydarzeń charytatywnych, społecznych, kulturalnych, historycznych.  W ostatnim czasie zaangażowałem się w akcję Obiady dla Bohaterów, rozwożąc posiłki do Powstanców Warszawskich oraz szpitali.  

Starałem się pomagać, kiedy miałem taką możliwość, dzisiaj sam potrzebuję pomocy...