Zaczynało być już tak pięknie-nowa praca w biurze projektowym, szansa na spłatę długów i możliwość normalnego życia. Ale niestety przyszedł koronawirus…W połowie marca dostałam wypowiedzenie. Nie mam szans obecnie na znalezienie nowej pracy, nie mam z czego żyć, nie mam wokół siebie rodziny, która mogłaby pomóc.

Od wielu lat leczę się na depresje,(mam przyznany stopień niepełnosprawności) lekarze zlecili też badania na chorobę afektywną dwubiegunową, ale obecnie do lekarza NFZ nie mam szans się dostać.

Przez wiele lat mocno angażowałam się w różne grupy przykościelne, wykonywałam projekty kaplic, ogrodów, nie otrzymując za to żadnej zapłaty.

Cały mój czas i serce codziennie przez wiele godzin ,przez ponad 10 lat poświęciłam kościołowi prowadząc rekolekcje, warsztaty, różne akcje-jako wolontariat. Często byłam pod presją i manipulacją księży i innych osób duchownych. Jeden z liderów grup, w których byłam śmiał się mówiąc:

” rozjechaliśmy Miśkę”-czyli mnie.

W tym czasie zaniedbałam zdrowie i pracę. Mam do leczenia prawie wszystkie zęby, dużą otyłość (grubo :) ponad 130 kg) oraz duże guzy w tarczycy do wycięcia.

Przez lata nazbierały się olbrzymie długi, których nie mam już jak spłacać- komornik już wszedł na konto, a za chwilę spraw komorniczych będzie więcej.

Jestem na skraju załamania –siedzę i patrzę w ścianę, albo śpię, nie mam siły na nic.

Potrzebuję terapii indywidualnej i grupowej,

potrzebuję kursów doszkalających-komputerowych i zawodowych,

prawa jazdy, jakiegoś małego samochodu, żeby móc jeździć do klientów-jestem projektantem -architektem-w czasach korona wirusa i po epidemii ciężko będzie znaleźć pracę.

Bardzo proszę o pomoc-jestem osobą z ogromnym poczuciem humoru, ale nie śmiałam się już od dawna.

Pomóż mi znów poczuć się szczęśliwą, poczuć się beztrosko jak dziecko, cieszyć się wiosną i słońcem!

Pomóż mi  znaleźć odrobinę nadziei i sensu życia, pomóż mi przetrwać!

Bardzo dziękuję za każdą złotówkę i wsparcie!