Natalka ma 14 lat. Nie miała beztroskiego dzieciństwa jak jej rówieśnicy. W wieku 6 lat straciła w wypadku tatę a w wieku 10 lat zachorowała na cukrzycę typu 1. Od momentu diagnozy robię wszystko, co w mojej mocy, by choroba Natalki jak najmniej ingerowała w jej życie, ale nie jest to łatwe zadanie...

Czasem mam wrażenie, że choroba Natalki jest z nami od zawsze. Najgorsze jest jednak to, że ona już nigdy nie zniknie. Całkowicie przejęła kontrolę nad jej życiem i powoduje że to wszystko co się w nim dzieje musi być jej podporządkowane.

Cukrzyca brzmi niegroźnie - prawda? A jednak to choroba śmiertelnie niebezpieczna. Jedynym i najlepszym sposobem na leczenie jest jej stałe kontrolowanie. Córka codziennie ma nakłuwane paluszki, co 3 dni zmieniamy wkłucie na nowe. Codzienność Natalki to nieustanna kontrola stanu zdrowia i rygorystyczna dieta. Pompa, która teraz mamy nie jest w stanie kontrolować stanu zdrowia córki na tyle na ile jest potrzebne. Córka jest już w szkole średniej ( dojeżdża do szkoły autobusem). Ma teraz więcej wysiłku fizycznego i różny apetyt co powoduje że mimo poprawnego przeliczenia insuliny wpada w hipo lub hiperglikemię. Bardzo się o nią boję. Wiem że życie z cukrzyca potrafi być szalenie niebezpieczne ( córka miała już spadki do 26 poziom cukru gdzie była wzywana karetka). Dlatego muszę działać i prosić Was o pomoc. Chciałabym poprawić komfort życia córki poprzez zakup najnowszej pompy insulinowej, dzięki której poziom cukru we krwi jest bardziej ustabilizowany. Pompa dostosowuje podaż insuliny i koryguje glikemię co 5 minut. Mało kto wie jak wygląda życie w cieniu cukrzycy. Slodko- gorzki smak codzienności. Wiem, że jeśli wyciągniesz do nas pomocną dłoń, wizja jutra nie będzie przerażać tak bardzo. Bardzo proszę o pomoc.