Na założenie zrzutki namówiła mnie koleżanka, która rozumie czym jest sport, aktywność fizyczna bez której nie można żyć, jest jak tlen i wypadek który zabrał mi radość i szczęście. Z góry Dziękuję za każdy datek i wsparcie.

Mój opis wypadku i lawina nieszczęść która na mnie się posypała w skrócie. 7 lutego miałam wypadek rowerowy, upadłam z rowera i trafiłam karetką na SOR tam rtg i diagnoza naderwane wiązadło prawego kolana i gips, ortopeda następnego dnia. Załamał mi się świat, jeszcze nie dotarło do mnie co znaczy chrupnięcie w kolanie i blokada bo ruszyć nie mogłam. Nie będę pisać o braku ortopedy na NFZ. Trafiłam z polecenia znajomych do lekarza, zdjął dwie strzykawki krwi z kolana, tapy założyli. Stan kolana bez zmian. Następny ortopeda zlecił USG. Kolano opuchnięte, noga boli od kolana po piszczel, w nocy spać nie daje, w dzień tylko leżenie, rozpacz. W końcu dzięki znajomym trafiłam do diagnosty na profesjonalne USG. Diagnoza mnie załamała. Wiązadła krzyżowe ACL ostre uszkodzenie, obrzęk, obraz przemawia za całkowitym uszkodzeniem, MCL - znaczne uszkodzenie II/III wiązadło na całości pogrubiałe, nieregularne, niejednorodne, krwiak, już druga punkcja. Po tej diagnozie, wizyta u ortopedy, zalecana orteza na stałe, rezonans bo jest podejrzenie złamanie którego nie widać, operacja na którą mnie nie stać a czekanie jest do roku.

Świat mi się załamał, zalałam się łzami, sport jest dla mnie wszystkim, to jest mój styl życia, myślałam że się zagoi, fizjoterapia i stanę na nogi, że dam radę poczekać, a u mi mówią że do operacji to nawet cały rok czekania. Jestem załamana.

Zrzutkę robię za namową koleżanki, bo nie jestem taka odważna, lecz to jest moje życie na sportowo i chciałabym do was wrócić i kibicować a potem znów biegać.

Jeszcze nie jeden raz morze łez wypłacze ale to może ze szczęścia i gdy WAS znów zobaczę na ścieżkach biegowych.