To była zwykła sierpniowa sobota. Planowaliśmy wakacyjny wyjazd na weekend. Robert od kilku dni zmagał się z bólem pleców. Tego dnia pojawiły się trudności z oddychaniem oraz wzmożona potliwość. To skłoniło nas do wezwania pogotowia.

Niestety mąż trafił do szpitala, początkowo na oddział wewnętrzny z podejrzeniem zapalenia płuc. Szybko jednak jego stan zdrowia się pogarszał i już w niedzielę Robert trafił na OIOM w ciężkim stanie. Lekarze wprowadzili go w stan śpiączki farmakologicznej. Okazało się, że za stan zdrowia Roberta odpowiada zakażenie gronkowcem, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz sepsa. Lekarze mówili, że stan męża jest krytyczny, a my musimy liczyć się z każdą możliwą opcją.

Mąż był zaintubowany i wentylowany respiratorem. Przez cały ten czas, mimo złych prognoz, On walczył i nie zamierzał się poddać. Po 10 dniach utrzymywania Roberta w stanie śpiączki farmakologicznej, jego stan zdrowia poprawił się na tyle, że lekarze podjęli decyzję o wybudzeniu.

Choć stan zdrowia męża jest znacznie lepszy, to pozostała przed nim ostatnia prosta. Sepsa pozostawiła po sobie ślad, a mianowicie utrzymującą się polineuropatię, objawiającą się całkowitym niedowładem czterokończynowym. To sprawia, że mąż nie jest w stanie oddychać samodzielnie i wymaga dalszej wentylacji respiratorem. Konieczne było wykonanie tracheostomii. Robert jest całkowicie świadomy i zdaje sobie sprawę z powagi sytuacji.

Aby powrócić do sprawności, Robert potrzebuje intensywnej rehabilitacji. W domu oprócz mnie i naszych córek, czekają na niego także wnuki. Bardzo potrzebujemy wsparcia i pomocy, aby Robert mógł do nas wrócić. Dla nas liczy się każda, nawet najmniejsza wpłata.

Wspólnie zawalczmy o powrót Roberta do sprawności fizycznej. Już teraz dziękuję wszystkim, którzy nas wesprą. Nigdy Wam tej dobroci nie zapomnimy. Dobro wraca.

Żona Agata