Mój przyjaciel Cezar pomógł swojemu ukraińskiemu pracownikowi ściągnąć rodzinę z Ukrainy. Na dworcu okazało się, że wraz z rodziną przyjechała duża grupa kobiet z dziećmi. W efekcie mamy pod opieką nie jedną rodzinę tylko 22 osoby - 7 kobiet i 15 dzieci. Osoby, które przyjeżdżają są zagubione, wycieńczone wojną i podróżą. Mają ze sobą jedynie rzeczy osobiste. Opiekujemy się nimi w tej chwili i bardzo pilnie potrzebujemy wsparcia.

Znajomy właściciel hostelu udostępnił nam już wszystkie wolne pokoje, więc znaleźliśmy już dla nich dach nad głową. Teraz zbieramy na podstawowe potrzeby: jedzenie, środki higieniczne, leki, ubrania, artykuły szkolne. Lista potrzeb będzie się zmieniać.

Nikt z nas nie robi tego dla pieniędzy. Nie wiemy jak długo będziemy to robić. Jeżeli ta akcja kiedyś się skończy i zostaną jakieś środki, przekażemy je na inny dobry, konkretny cel.

Proszę pomóżcie nam pomóc. Podajcie tą prośbę dalej. 100 PLN co miesiąc to nie wydaję się dużo, jeżeli będzie takich 50 albo 100 osób, zapewnimy im przetrwanie.

To jest akcja prywatna, będę rozliczał każdą złotówkę.

Na nasze Państwo nie możemy liczyć.