Szanowni państwo, zwracamy się z ogromną prośbą o pomoc dla naszej babci Ireny, która doznała udaru niedokrwiennego mózgu. Jest w tej chwili osobą zupełnie niesamodzielną i potrzebuje specjalistycznej rehabilitacji.

Irena doznała udaru ponad rok temu, w czasie kiedy opiekowała się na łóżku swoim, wtedy dwuletnim prawnuczkiem. Szczęście w nieszczęściu, że był z nią wtedy i podczas zdarzenia próbował ją panicznie dobudzić wzbudzając szybko reakcję męża(dziadka). Prawdopodobnie bez tego, każdy myślałby, że po prostu zasnęła.

Dzięki reakcji na czas, babcię udało się uratować, lecz niestety udar okazał się być dosyć rozległy, wprowadzone leczenie trombolityczne nie zadziałało i nie rozpuściło skrzepu, który doprowadził do udaru, stąd trwałe uszkodzenia . Babcia po udarze doznała zaniku mowy, braku władzy w prawej ręce oraz nodze.

Po pobycie w szpitalu przyszedł czas na powrót do domu i rehabilitację. Niestety stała się osobą zupełnie niesamodzielną. Utrudnieniem w tej sytuacji jest mieszkanie w bloku na czwartym piętrze. Każdy wyjazd do lekarza czy logopedy wymaga minimum 3 osób do zniesienia na dół, a zazwyczaj opiekuje się nią tylko dziadek.

Po paru tygodniach w domu, udało się wyjechać na rehabilitację do ośrodka dla udarowców. Dwutygodniowy pobyt przyniósł pewne efekty, była w stanie przejść parę metrów z pomocą innej osoby, zaczęła wymawiać pojedyncze słowa. W ręce niestety nie było jeszcze znaczącej poprawy. Po powrocie dalsze rehabilitacje w domu, nauka mowy z logopedą, kolejny wyjazd na dwutygodniową rehabilitację. Po pół roku od udaru odezwała się padaczka poudarowa. Dwa miesiące temu doszło do na pozór niegroźnego wypadku, niestety ze sporymi skutkami. W domu, podczas próby wstania na nogi, babcia przewróciła się doprowadzając do kolejnej przykrej sytuacji. Złamanie szyjki kości udowej oraz ręki z prawej, niedowładnej strony. Konieczność wstawienia endoprotezy stawu biodrowego oraz rekonwalescencja po złamaniu ręki, doprowadziły do stanu wyjściowego po udarze, a nawet gorszego ze względu na stan psychiczny. Bardzo chcemy postawić ją jak najszybciej na nogi, żeby odzyskała chęć życia.

Jedynym sposobem powrotu do sprawności i samodzielności jest specjalistyczna rehabilitacja z wykorzystaniem zaawansowanego sprzętu, która po konsultacjach z lekarzami ma przynieść spore efekty , lecz jest bardzo kosztowna. Rehabilitacja miałby odbywać się niedaleko Warszawy w ośrodku rehabilitacyjnym constance care. Miesięczny pobyt waha się w granicach 15 tys.zł. Babcia od zawsze była osobą pełną energii i życia, stąd nasza ogromna prośba by pomóc jej wrócić do samodzielności i normalnego życia. Będziemy wdzięczni za każdą przekazaną pomoc.