Mam na imię Marcin, ale wszystkim jestem znany raczej jako Maniek.

Pochodzę z okolic Sobótki. Tu mieszkam od urodzenia, tu się wychowałem i tu odkryłem moją pasję – rajdy samochodowe. Od dzieciństwa oglądam sportową rywalizację kierowców na trasach odcinków specjalnych. I choć sam nigdy nie poprowadzę rajdówki, uwielbiam ten sport. Przysporzył mi wielu przyjaciół i fantastycznych przeżyć. Sprawił też pośrednio, że kilka lat temu dostałem pierwszą w moim życiu pracę i mogę czerpać z niej satysfakcję wśród życzliwych sobie ludzi.

Urodziłem się 38 lat temu. Zdrowy.

W siódmym miesiącu życia przeszedłem udar krwotoczny, który doprowadził do trwałego uszkodzenia mojego mózgu i dał objawy mózgowego porażenia dziecięcego. Mam niedowład obu kończyn po prawej stronie ciała i kilka innych mniej uciążliwych symptomów neurologicznych.

Stopa z powodu spastycznych skurczy mięśni była wykrzywiona do środka i bardzo utrudniała mi chodzenie. Dwa lata temu przeszedłem operację, która ten problem w dużym stopniu rozwiązała. Sprawniej się poruszam. Mogę nosić zwyczajne buty, a nogę wzmacniam tylko ortezą. Zacząłem nawet jeździć na trójkołowym rowerze. Jednak kula ortopedyczna to nadal moja wierna towarzyszka.

Gorzej jest z ręką. Jej mięśnie mimowolnie się kurczą, palce zaciskają. Nie jestem w stanie zapanować nad jej ruchem, nie mam żadnej kontroli. Posługuję się tylko lewą ręką. Szansą dla mnie na poprawienie jakości życia jest operacja z użyciem metalowej płytki dopasowanej indywidualnie do mojego przypadku. Zakwalifikował mnie do niej profesor Marek Jóźwiak z Kliniki Grunwaldzkiej w Poznaniu – ten sam, który operował moją nogę.

Moje fizyczne ograniczenia da się zmniejszyć tą operacją. Wierzę, że będę mógł wkrótce się jej poddać, a w efekcie cieszyć się sprawnością i pełniej korzystać z życia.

Muszę „tylko” zebrać brakujące środki, aby opłacić ten zabieg.

Będę bardzo wdzięczny, jeśli zechcecie mnie wesprzeć!