Cześć, jestem rannym gołębiem i mam na imię Norblin, bo zostałem znaleziony pod Fabryką Norblina w sobotę wieczorem 6 kwietnia. Nie miałem sił, by wzbić się w powietrze i nocować wysoko, w bezpiecznym miejscu. Bardzo źle się czułem, byłem słaby, słaniałem się, więc schowałem się w zakamarkach Fabryki. Szczęśliwy los chciał, że przechodziła tamtędy kobieta, która – widząc mnie – nie zawahała się ani sekundy, by mi pomóc, zabrać stamtąd, zaopiekować się mną i szukać pomocy weterynaryjnej. Wskazany był pośpiech – i ze względu na mój stan, i zmianę pogody (byłem zmarznięty), i ze względu na fakt, że był to sobotni wieczór, w okolicy wielu imprezowiczów, którzy różnie mogliby mnie potraktować...

Kobieta złapała mnie w ciepłe dłonie i szybkim krokiem poszła do Żabki, gdzie kupiła torbę papierową, by mieć mnie w czym przewieźć, a cudowna sprzedająca – Pani Dominika – widząc i słysząc, co się stało, pobiegła na zaplecze, by poszukać odpowiedniego kartonu. Zakleiła karton taśmą klejącą, powiedziała pani kilka ciepłych słów, a pani włożyła mnie w karton, zaś karton w torbę (miał duże otwory) i zamówiła taksówkę. Niecałe pół godziny później byłem już w ciepłym, wyściełanym podkładem higienicznym i ręcznikiem papierowym, transporterze. Dostałem leki i zostałem nakarmiony ciepłą pożywną papką.

Następnego dnia rano pani dzwoniła po lecznicach weterynaryjnych, szukając dla mnie pomocy. Pojechała do Mango i udało się – przyjęli mnie, zakwalifikowali mnie do zabiegu. Rana jest bardzo rozległa i wymaga skomplikowanej operacji, dlatego proszę, trzymajcie za mnie mocno kciuki i jeśli możecie, wesprzyjcie zbiórkę na moje leczenie.