Nikt nie marzy o urodzeniu niepełnosprawnego dziecka .Nie każdy też ma tyle szczęścia podczas narodzin. Autyzm ,padaczka, zaburzenia neurologiczne, niemożność skomunikowania się z otoczeniem i upośledzenie umysłowe-to wszystko potrafi dotknąć jedno dziecko.Wyobrażacie sobie taką kumulację?! Nie wyobrażacie sobie jakim szczęściem jest urodzenie zdrowego dziecka.Tak, niepełnosprawne intelektualnie dziecko może"przytrafić " się każdemu z nas. Od trzydziestu lat pracuję z niepełnosprawnymi intelektualnie dziećmi i dorosłymi.Wiem, jak ciężko jest rodzicom tych dzieciaków.Wiem też, jak długo trwa proces zaakceptowania niepełnosprawności dziecka. Ile determinacji i poświęcenia kosztuje rodziców to by nie zostali wykluczeni by mogli w miarę "normalnie" żyć, pracować, realizować swoje marzenia... Kiedy patrzę na rodziców moich jeszcze "małych" podopiecznych widzę w ich oczach NADZIEJĘ, że będzie dobrze, że ich dziecko dogoni rówieśników. Z biegiem lat ta nadzieja wygasa, ich oczy stają się smutne i przygaszone...Oni już wiedzą. Czas tak szybko płynie a ich dorosłe dziecko nie poradzi sobie samo w życiu.Potem jest już tylko rezygnacja i strach by nie umrzeć przed własnym dzieckiem. Mam dorosłe dzieci. Miałam to szczęście podczas porodu... Marzę, bym dzięki Wam mogła spłacić dług za to szczęście jakim jest zdrowe dziecko. Ja mogę ale nie muszę pomagać moim dorosłym dzieciom. Ja mogę ale nie muszę opiekować się wnukami. Tak właśnie jest, ja już nic nie muszę. RODZIC NIEPEŁNOSPRAWNEGO DZIECKA ZAWSZE PRZEZ CAŁE ŻYCIE MUSI!! Musi być zawsze w pełnej gotowości 24 godziny na dobę przez 365 dni w roku i tak przez całe życie. Ktoś powie, tak się nie da, a jednak, tak po prostu jest. Od pierwszego dnia narodzin niepełnosprawnego intelektualnie dziecka ich świat zostaje wywrócony do góry nogami. Wszystko się zmienia nic już nie jest takie same.Ciągła walka o każdy dzień, i to najgorsze lęk o przyszłość ich dorosłego dziecka. Lęk o to co się z nim stanie gdy zabraknie rodziców.

Kiedy zakładałam zrzutkę byłam pewna , że zbudowanie domu dla "naszych" dzieciaków by nie stały się "niewidzialne" będzie tylko kwestią czasu. Niestety myliłam się, na zebranie tak ogromnych środków nie mamy szans,

Mimo wszystko udało nam się stworzyć dom dla NIEWIDZIALNYCH. Piątka dorosłych NIEWIDZIALNYCH ma swoje miejsce na ziemi w "kamienicy" gdzie wynajmujemy mieszkanie. Tutaj również swój azyl mają młodsze dzieciaki, które przychodzą do nas kiedy ich opiekunowie potrzebują wytchnienia czy zachorują.

Dzięki Waszym wpłatom możemy opłacać czynsz za mieszkanie. DZIĘKUJĘ.

English below:

Wiem, dostajecie setki takich próśb ale Proszę! zatrzymajcie się na chwilę nad tym tekstem. Pomóżcie nam stworzyć dom dla niepełnosprawnych intelektualnie dorosłych dzieci, które przed 25 urodzinami staną się Niewidzialne. Justynka, Mati, Kuba, Dawid i wielu innych nie mają już czasu!!! Za kilka miesięcy staną się Niewidzialni!! Dlaczego? Po prostu skończą szkołę i "wypadną" z systemu. Osoba taka po ukończeniu szkoły ma oczywiście możliwość uczestniczenia w zajęciach w ramach Warsztatów Terapii Zajęciowej. Właśnie ma możliwość ale z szansą na przyjęcie znikomą. Nie mogą być przyjęci z powodu braku miejsc-wielu z nich czeka przez kilka lat na przyjęcie albo nie przyjęci są z powodu własnych ograniczeń. Tak, mimo, że te miejsca tworzone są dla takich osób to ci najniżej funkcjonalni, całkowicie uzależnieni od pomocy innych nie mają żadnych szans na przyjęcie. Pozostają w domach odizolowani od społeczeństwa a tym samym ich starzejący się rodzice stają się wykluczeni - cztery ściany mieszkania to ich cały świat.Gdy już opiekunowie nie mają sił albo po prostu umierają niepełnosprawni intelektualnie "lądują" w Domach Pomocy Społeczne, gdzie bezradni i niesamodzielni giną wśród innych pensjonariuszy". Dom na Skraju Tęczy", tęczy która jak most przeprowadzi ich na "drugą stronę" ma być miejscem stworzonym z miłości rodziców do ich własnych dzieci, miejscem będącym namiastką domu rodzinnego gdzie schronienie znajdą dorosłe dzieci kiedy ich rodzice i opiekunowie nie będą mieli już sił.