Ponad trzy lata temu, my, mieszkańcy pogranicza z Białorusią,

zwróciliśmy się do Was o pomoc w zebraniu środków na pomoc

humanitarną, której zaczęliśmy udzielać migrantom. Trwa to do dzisiaj.

Wielu z nas zużyło się przy tej działalności. Jedni mniej, inni

więcej. Są tacy, którym udało się wrócić do własnej codzienności.

Innym przychodzi to z trudem. Są też tacy, którzy zużyli się

w działalności pomocowej i ratowniczej do tego stopnia, że teraz zostali

sami i bez środków do życia. Trauma, stres, hejt, poczucie przegranej

- wszystko to sprawiło, że nie są teraz w stanie dźwignąć się

z beznadziei. Takie są skutki tego kryzysu.

Jedną z takich osób jest Agata Kluczewska, która przybyła z Krakowa na

Podlasie z funduszami, ze strukturami prawnymi i pomogła założyć

Podlaskie Ochotnicze Pogotowie Humanitarne, którego potem była

prezeską. Wcześniej też wysłała do nas tony zaopatrzenia. Na skutek

różnych czynników, których tutaj omawianie byłoby niestosowne,

straciła źródło utrzymania i nie jest obecnie w stanie znaleźć nowego.

Została praktycznie bez środków do życia. To jest delikatna kwestia,

której Agata sama nie podnosiła i nie podnosi i sama nigdy nie poprosi

o pomoc, gdyż ona cały czas myśli jak dalej pomagać innym! To my, jej

przyjaciele, zwracamy się więc teraz z kolejną prośbą do Was, abyście

pomogli nam zebrać fundusze dla Agaty na codzienne utrzymanie jej

i jej dzieci, tak, aby miała czas na ogarnięcie się i spokojny powrót do

zdrowia, aby potem już samodzielnie stanąć na nogi.

Wiemy, że czasy są trudne, ale naprawdę musimy jej pomóc. Pomagaliśmy

obcym przez ponad trzy lata i była to hojna pomoc, idąca w miliony,

jeśli zsumować wszystkie gesty dobroci razem. Wierzę, że jesteśmy

w stanie pomóc teraz Agacie i że nie będą to drobne. Sami wiecie, jakie

są koszty codziennego życia i wychowania dzieci, a my chcemy aby miała

zapewnioną pomoc przez kilka najbliższych miesięcy. Prosimy jeszcze

raz o Waszą hojność.