Antek ma 12lat i od urodzenia choruje na SMA – rdzeniowy zanik mięśni. Porusza się samodzielnie wyłącznie na wózku elektrycznym i zdany jest na całodobową pomoc osób trzecich, a zwłaszcza nas – rodziców, którym powoli brakuje sił.

Antoś jest szczęśliwym i bardzo kontaktowym dzieckiem mimo choroby, która bardzo mocno ogranicza jego życie. Uwielbia komputer – programuje, interesuje go piłka nożna – w tym świecie nie ma dla niego rzeczy niemożliwych, może wszystko.

Mieszkamy na wsi, chłopiec uczęszcza do szkoły podstawowej w pobliskiej wsi, gdzie spotyka go dużo serdeczności i ma tam przyjaciół. W szkole przebywa z rówieśnikami, integruje się z dziećmi, a gdy pozwala na to pogoda chodzi z klasą na spacery, pływa na kajakach w ramach zajęć wychowania fizycznego, jest też sędzią podczas klasowych meczy piłki nożnej, a nawet jeździ na klasowe wycieczki i biwaki.

              Niestety w lipcu rozsypał się nasz stary bus VW T5 z windą dostosowany do przewozu osób niepełnosprawnych. Jedyny nasz środek transportu, którym Antek mógł gdziekolwiek ruszyć się z domu. Dziecko zostało praktycznie odcięte od świata i zamknięte w czterech ścianach własnego pokoju. Musieliśmy przejść na nauczanie indywidualne w domu ograniczając mu kontakt z innymi dziećmi i ze światem zewnętrznym.

Obecnie Gmina nie dysponuje autem dostosowanym do przewozu osób niepełnosprawnych na wózku elektrycznym. W porozumieniu z Gminą dowoziliśmy dziecko do szkoły naszym autem.

Samochód jest nam potrzebny nie tylko po to aby Antek mógł nim jeździć do szkoły. Syn jest w programie leczenia w Gdańsku w UCK, gdzie otrzymuje lek, który hamuje postępy choroby, a niestety choroba już bardzo dużo złego wyrządziła w jego organizmie. W związku z leczeniem konieczne są wizyty kontrolne, które odbywają się co dwa miesiące, na których monitorowany jest stan dziecka oraz otrzymujemy nowe porcje leku na kolejne dwa miesiące. Wizyty kontrolne mamy też w Zakopanem, gdzie Antoni był poddany operacji kręgosłupa, gdyż w związku z zanikiem mięśni bardzo mocno postępowała u niego skolioza. Nie wspomnę już o jakichkolwiek innych wyjazdach do rodziny, rekreacyjnych czy na turnusy rehabilitacyjne. Każdy wyjazd to dla nas ogromna wyprawa, gdyż oprócz wózka elektrycznego, którym chłopiec sam wjeżdża do auta i w nim jedzie, trzeba zabrać wiele innych sprzętów Antka niezbędnych do jego codziennego funkcjonowania jak podnośnik, krzesełko toaletowo-prysznicowe czy respirator.

Posiadanie samochodu dostosowanego do przewozu osób niepełnosprawnych to dla Antka niezależność i dostęp do świata zewnętrznego. Niestety koszt takiego auta jest przeogromny (jak wszystkich rzeczy i sprzętów potrzebnych osobom chorym) i przewyższa nasze możliwości. Jest to kwota 266 500zł. Nie możemy starać się o dofinansowanie ze środków państwowych, ponieważ kolejne wnioski można składać dopiero w marcu, cała procedura i dofinansowanie (jeżeli nasz wniosek zostanie rozpatrzony pozytywnie) trwa tak długo, że samochód będziemy mogli kupić dopiero za rok, a jest  nam on potrzebny jak najszybciej, żeby dziecko mogło normalnie funkcjonować w społeczeństwie.  Dlatego też zwracamy się do wszystkich ludzi z prośbą o pomoc w zbiórce.

Dziękujemy z całego serca

Rodzice Antosia