Witam, dzień dobry, hej!

Zwracam się do Was z prośbą o nieocenione wsparcie, bez którego powrót do pełnej sprawności będzie niewyobrażalnie trudny, wręcz niemożliwy. 

Odkąd pamiętam, byłem dzieckiem intensywnie zaangażowanym w sport. Od 8. roku życia trenowałem piłkę nożną w lokalnym klubie sportowym w Szubinie. Mając 10 lat zostałem zauważony przez trenerów WKS Zawisza Bydgoszcz, od tego momentu zostałem czołowym zawodnikiem w swojej grupie wiekowej. Ze względu na przynależność do drużyny piłkarskiej, byłem zobligowany do reprezentowania Szkoły Podstawowej nr 15 w Bydgoszczy. Za wszelką cenę pragnąłem poszerzać wachlarz swoich umiejętności, w związku z czym codziennie dojeżdżałem do szkoły i na treningi 30 km. Całe moje dzieciństwo podporządkowane było nauce i treningom. Byłem bardzo dobrze rokującym zawodnikiem, pełnym pasji i zaangażowania. Wyróżniono mnie powołaniem do wojewódzkiej reprezentacji piłki nożnej, gdzie miałem zaszczyt grać przez kolejne 4 lata. W wieku piętnastu lat doznałem pierwszej kontuzji i moje marzenia legły w gruzach, ale charakter sportowca nakazywał walczyć, przy ogromnym wsparciu rodziny i przyjaciół z klubu. Na boisko powróciłem po roku wyczerpującej i kosztownej rehabilitacji. Niestety, podczas pierwszego meczu zostałem brutalnie sfaulowany, w efekcie czego ponownie doznałem kontuzji stawu kolanowego. W kolejnych latach przeszedłem jeszcze trzy operacje, w tym także prawego kolana. Los zweryfikował moje marzenia o karierze zawodowego piłkarza. Niemniej jednak, sportowcem pozostaje się na całe życie. Nie potrafię prowadzić normalnego trybu życia. Chcę przekazywać zdobytą wiedzę i doświadczenie najmłodszym adeptom piłki nożnej i czynnie uczestniczyć w środowisku piłkarskim, dlatego jeżdżę na konferencje organizowane przez Polski Związek Piłki Nożnej, prowadzę drużynę do lat dziewięciu w Football Academy oraz pełnię rolę asystenta grup młodzieżowych w klubie MUKS CWZS Bydgoszcz. Podjąłem wyzwanie ukończenia kursu trenerskiego, na chwilę obecną chłopców do trzynastego roku życia. 

Aktualnie studiuję na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, na drugim roku wychowania fizycznego. Jestem zobligowany do podporządkowania planu zajęć do powierzonych mi obowiązków trenerskich. Zależy mi na jak największej liczbie godzin pracy, nabieraniu cennego doświadczenia i obcowaniu w sportowym środowisku (treningi i stacjonarne zajęcia uczelniane), przez co nie mogę podjąć pełnoetatowej, dodatkowej pracy. Moja edukacja często związana jest z ogromnym bólem, listą wyrzeczeń i przełamywaniem barier, a aktywność fizyczna idzie w parze z nieustająca rehabilitacją.

31 stycznia 2020 roku kolejny raz zadrwił ze mnie los. Podczas przygotowań do obozu zimowego – warunkującego zaliczenie, ponownie doznałem kontuzji prawego kolana. Po badaniach i wizytach lekarskich okazało się, że niezbędne jest przeprowadzenie operacji stawu kolanowego. Czas nie działa na moją korzyść. By móc wrócić do sprawności, operację trzeba wykonać jak najszybciej. Niestety kolejki na NFZ są bardzo długie, a koszt operacji w prywatnej klinice wynosi ok. 20 tysięcy złotych. 

Nie przywykłem do proszenia o pomoc. Dotąd radziłem sobie przy wsparciu rodziny i przyjaciół. Los pisze różne scenariusze i na tym etapie swojego życia muszę prosić o pomoc nie tylko członków rodziny czy przyjaciół, ale wszystkie życzliwe osoby, które rozumieją lub próbują zrozumieć istotę sportu. Na dzień dzisiejszy marzę, by dalej móc zdobywać wiedzę i przekazywać ją wschodzącym gwiazdom piłki nożnej.

Drodzy przyjaciele, znajomi, życzliwi ludzie, apeluję do Was o pomoc i z tego miejsca zapewniam, że zaprę się z całych sił, by każdego dnia wyżej zawieszać poprzeczkę. 

Do niniejszej prośby załączam zdjęcia moich piłkarskich poczynań.

Liczę na Państwa pomoc!

Z wyrazami szacunku i sportowymi pozdrowieniami

Eryk Twardowski