Witajcie. 2 lipca tego roku na Ostródzkiej przystani w wyniku wybuchu motorowki sponęła obok stojąca lódz naszego taty. Byla to wymarzona i wypracowana lódka na spokojna emeryturę. Łódka byla kupiona we wrześniu ubieglego roku w stanie fatalnym. Tata od tamtej pory pracowal, montował, wyklejał, malował, podłączal- wszystko swoimi rękami, w pocie czoła, w mrozach i deszczach, rankami i nocami. Kazdy nowy kabelek, guziczek. Kosztowało go to duzo zdrowia, siły, czasu,wyrzeczeń i zaangazowania. Nie wspominam o calym wyposażeniu o które zadbała mama. Każdy koszyczek, garnuszek i serwetka. Żeby było jak w domu. Jakaż to było radość calej rodziny kiedy wychuchane „dziecko” taty wkoncu stanęło na wodzie. Zaczęła sie przygoda. W końcu z mama zabrali swoje ukochane wnuki na wyprawe na Jeziorak. I nagle w jednej chwili, jedna iskra z łodzi obok wszystko im to zabrala. Nie muszę mówić jak nas- córki boli serce patrząc na załamanych rodziców stojących przy tym co zostało po ich wymarzonej łodzi. Nie dalo sie nic uratować. Z góry bardzo dziękujemy za każdą nawet najmniejszą wpłatę, może wspólnymi siłami uda się odbudować marzenia naszych rodziców.

Corki Anita i Agnieszka