Sobota, 15 marca. Parę minut po godzinie piątej nad Łuktą rozbrzmiewa strażacka syrena, niebo nad nami pokrywa gęsty dym. Tak właśnie rozpoczął się, na naszych oczach, dramat Oli, Dominika i Wojtusia...

Płonie ich dom. Płonie ich miejsce na ziemi. W gruzy obracają się plany i marzenia...

Ola i Dominik to młodzi ludzie, rodzice pięcioletniego Wojtusia. Mieszkają w domu typu bliźniak, pozostała część jest niezamieszkana. Po kolei, sukcesywnie spełniają plany dotyczące ich mieszkania. Remontują, urządzają. Wszystko robią samodzielnie, bo przecież tak najbardziej cieszy. Aż do tego feralnego poranka, gdy dach i poddasze nad nimi stają w płomieniach. Poddasze, które miało być pokojem dla małego Wojtka. Ogień tę część domu strawił bezlitośnie. Największa ulga dla nas wszystkich - nikt z nich nie ucierpiał. Są łzy, jest rozpacz. Pojawia się bezsilność. Jest wdzięczność. Ogromna wdzięczność dla strażaków, którzy ratowali ich życiowy dorobek.

Gdy mija pierwszy szok zapada bardzo silna decyzja: zrobimy wszystko, żeby jak najszybciej tam wrócić, by niedługo znów tam mieszkać. I wtedy pada też nasza twarda deklaracja: NIE JESTEŚCIE SAMI, POMOŻEMY.

Nasza społeczność nie raz udowodniła, że w czynieniu dobra jesteśmy najlepsi. Nie jesteśmy obojętni w obliczu ludzkich dramatów. I tym razem także zwracamy się do Was wszystkich z prośbą o wsparcie. Zróbmy to razem. Wspólnie odbudujmy ich dom. Wspólnie odbudujmy poczucie bezpieczeństwa tego cudownego pięciolatka.

Plan nie wydaje się skomplikowany: trzeba odbudować dach, poprawić konstrukcję budynku, zniwelować nie wielkie straty w mieszkaniu na dole. I tak zupełnie szczerze? My już patrzymy z nadzieją w przyszłość, bo przecież z pomaganiem jesteśmy na "Ty".

Z wyrazami szacunku 

- Sołtys Agnieszka Gol 

z niezawodną ekipą wsparcia