Los nigdy nie oszczędzał p. Elżbiety :( Mieszka z ukochanym psim staruszkiem w maleńkim lokalu socjalnym (ok. 22 m2). Składa się na niego wiatrołap z wnęką kuchenną (4,3m2), łazienka i pokój (ok. 15 M2). W niby kuchni podczas zmywania cieknie woda :( Drzwi od łazienki namokły, napuchły.

Lokal jest poważnie zadłużony, bo zwyczajnie w pewnym momencie przestało być z czego płacić...i tak to rosło :( Dlatego strach prosić o jakieś naprawy czy działanie, bo zwyczajnie grozi Jej eksmisja, teraz już na bruk :(

60% emerytury (najniższej) zabiera komornik. Zostaje niewiele ponad 700 zł. Na leki (na nadciśnienie, na serce, nerwicę) idzie ok. 300 zł. Teraz są niewykupione :( Prąd (na kartę) - 200 zł/mies., woda. Na życie właściwie nic nie zostaje. Trzeba pożyczać, żeby coś jeść a potem, z kolejnej emerytury, te pożyczki oddawać. Błędne koło :(

Od pół roku nie ma ciepłej wody, bo bojler wysiadł. Pralka też nie działa. Jest problem z elektryką, bo jak działała pralka, przy każdym podłączeniu do prądu, wywalało korki :( Trzeba kuć ścianę :(

Łazienka to kliteczka (3,48m2). Wszystko w tym lokalu woła o remont i odświeżenie.

Jakby mało było dramatu, zmarł Syn, za granicą. Od dłuższego czasu poważnie chorował, żył tam z zasiłków, więc nie był w stanie pomóc. Nie było jak polecieć, ciężko zdobyć jakieś informacje :( Prawdopodobnie został tam skremowany, na koszt państwa (UK). Staramy się wspólnie znaleźć sposób na sprowadzenie prochów do Polski i pochowanie tutaj.

Sytuacja jest naprawdę niezwykle trudna, ale w wazoniku zawsze stoją świeże polne kwiatki (jeśli tylko jakieś można znaleźć). Żeby było trochę piękna i poczucia normalności.

Całym sercem proszę o pomoc, bo tylko ona daje nadzieję na jakąś zmianę...i właśnie...trochę normalności. Tutaj naprawdę każda, nawet najmniejsza kwota, ma znaczenie i za każdą ogromnie dziękujemy :)