Dzień dobry.

Jestem samotnym ojcem, dwójki uroczych maluchów, koszatniczek o imieniu Jan Tetris II i Atari.

Na początku trafił do mojej sąsiadki Tetris i Atari (wtedy jeszcze bezimienne gryzonie) ponieważ ktoś chciał je wyrzucić na ulicę. Ja wzbraniałem się przed posiadaniem zwierząt, uważając, że się do tego nie nadaję i nie zapewnię im godnych warunków życia. Jednak codzienne odwiedzanie i próby oswojenia mnie samego z nimi przyniosły rezultat taki, że polubiłem te futra i zdecydowałem się je adoptować. Dzieciaczki przyszły do mnie w małej klatce, którą dzięki pomocy ludziom dobrej woli udało się wymienić na większą, jednak wg. ludzi, "którzy się na tym znają i wiedzą lepiej", klatka nadal jest za mała.

Dlatego postanowiłem użebrać na lepszy dom dla moich dzieci. Państwo finansuje programy 500+ dla ludzkich dzieci, jednak zupełnie zapomniało o dzieciach czworonożnych i pokrytych futrem. Jest to jawna dyskryminacja i wykluczenie społeczne tych jakże ważnych w ludzkim życiu zwierząt.

Jest też smutna część tej historii, ponieważ po 1,5 roku życia odszedł ze świata Tetris. Tragiczny wypadek z mojej winy, doprowadził go do odejścia za Tęczowy Most. Całą noc płakałem, ale nie poddałem się i z Atarim mieszka już następca Tetrisa - Jan Tetris II. Nie mogłem pozwolić, by Atari długo był sam. Tetris II jest również zwierzakiem porzuconym, wziętym od osoby, która nie miała czasu się nim zajmować.

Tak, wiem, że zamiast żebrać, to mógłbym kupić klatkę z własnych środków, ale stan bezrobocia (mam nadzieje, że krótkotrwałego) nie pozwala mi sfinansować zakupu nowego domu dla moich bombelków.

A wiadomo - dzieci są najważniejsze!

W kwestii poprawy stopy życiowej moich dzieciaczków, założona jest ta żebrozrzutka.

Za użebrane pieniądze kupię dla nich klatkę, odpowiednie wyposażenie i może starczy dla mnie na pizzę.