"Hojność polega nie tyle na tym, aby dawać dużo, co na tym, aby dawać w odpowiedniej chwili"

(Jean de la Bruyère)

Właśnie teraz Matka i Córka czekają na Waszą pomoc

Pani Agnieszka, lat 36 oraz jej córka lat 14 mieszkają od 6 lat na ogródkach działkowych, gdzie znalazły schronienie uciekając od psychopatycznego męża i ojca.

Pani Agnieszka od lat cierpi na potworne bóle kręgosłupa - zrosty, przepukliny, uszkodzenia nerwów w obrębie kręgosłupa lędźwiowego. W lipcu 2022 roku przeszła operację, która miała ją uwolnić od potwornego bólu, w styczniu 2023 kolejną. Przed operacjami Pani Agnieszka pracowała ile się da, tak by móc zapewnić sobie i córce środki na życie. Mimo ogromnego bólu, na środkach przeciwbólowych dawała radę. Jednakże ból towarzyszy Pani Agnieszce na każdym kroku, w tej chwili nie wstaje już z łóżka, może tylko usiąść.

Pani Agnieszka choruje też na astmę, cukrzycę, nadciśnienie i endometriozę.

Ostatnio przeszła również konizację dysplazji szyjki macicy - wyniki nie są zadawalające.

Trudno się dziwić, że rozpoczęła też walkę z depresją. Chce żyć … ma dla kogo… Nie stać ją na leki, które pomogły by jej w walce o dobre samopoczucie psychiczne.

Pani Agnieszka ma decyzję o niepełnosprawności, jednakże ciągle czeka na przyznanie renty. Instytucje do których się zgłasza z prośbą o pomoc ciągle odwlekają w czasie przyznanie środków, sprzętów, odpowiedniej opieki.

Dziewczyny żyją z pieniędzy z funduszu alimentacyjnego i zasiłku 500 +, a to nie wystarcza…

Pani Agnieszka nie może liczyć na pomoc swoich rodziców, gdyż są oni już w takim wieku, że sami potrzebują dużego wsparcia. Została sama z córką.

Może znajdą się osoby, które podratują Panią Agnieszkę finansowo, by łatwiej jej i córce się żyło - bez głodu, barier wokół i by na jakiś czas starczyło im środków na podstawowe potrzeby. Liczy się każdy grosz.

Poza podstawowymi potrzebami, Pani Agnieszce marzy się wózek specjalistyczny, lekki, tak by mogła za jego pomocą poruszać samodzielnie, bez ciągłego angażowania córki, która ma wiele obowiązków szkolnych.

Jak sama przyznaje: " Stanęłam pod ścianą, wszędzie natrafiam na przeszkody. Nie mam siły walczyć, wkrada się ogromna bezradność i smutek. Do tego ciągły i ogromny ból pleców. To wszystko razem odbiera mi chęć do życia. Najbardziej martwię się o córkę, co z nią będzie. Straszą nas, że wyłączą nam prąd na działkach, zaległości ciągle rosną. Niestety tracę nadzieję na lepsze jutro.

Dlatego ośmielam się BŁAGAĆ O POMOC".

Tak niewiele potrzeba, żeby pomóc w znaczący sposób…