Od dwóch lat odwiedzam kaszubską wieś. (Dla bezpieczeństwa kotów nie chcę podawać nazwy.)

Nie dam rady patrzeć dłużej na smutny los tamtejszych kotów - przepędzane, w kiepskim stanie i co najgorsze - nie są wykastrowane.

Raczej nikt nie interesuje się tym, że kastracja to najlepsza i najważniejsza rzecz, jaka może je spotkać. Gmina również średnio jest zainteresowana ich losem - próbowałam, dobijałam się, wydzwaniałam.

Jak zawsze jednak. Trzeba wziąć sprawy w swoje ręce. Trzeba poświęcić kawałek swojego urlopu, bo nie da się spokojnie odpoczywać, iść do sklepu czy na spacer i patrzeć na nie. To znaczy da się! Przecież ogrom ludzi tak robi, widzi je codziennie. Ja nie umiem, ściska mnie za gardło z żalu.

Udało mi się znaleźć maleńką fundację z okolic, która pomoże w kastracji - udostępni sprzęt, wykona zabiegi, przetrzyma po zabiegach.

Ale jak zawsze - potrzebna jest kasa. Mam nadzieję, że wesprzecie moją zbiórkę - całą jej zawartość przeleję na rzecz fundacji Kaszubskie Koty, która pomoże w całej akcji. Jestem za to niezmiernie wdzięczna.

Będę wszystko relacjonować na Instagramie - @medytujacy_kot

Aktualizacja: fundacja Kaszubskie Koty okazała ogromne wsparcie, mimo swoich malutkich rozmiarów. Jeśli nie uda się nam wyłapać wszystkich kotów, postarają się zorganizować wolontariuszkę, by wyłapała te, które zostaną.