Zbiórka środków na leczenie i rehabilitację Jacka Jaworskiego, który 2 listopada 2018 roku doznał urazu rdzenia kręgowego i kręgosłupa.

Chcesz wiedzieć jak się czuje, jak wyglądają postępy rehabilitacji?

Mój profil na FB

Zwolnij. Zatrzymaj się. Usiądź, odetchnij, rozejrzyj się proszę. Znajdź chwilę...

Widzisz? Zastanawiasz się co powinieneś dostrzec? Jesteś szczęśliwym człowiekiem? Nie masz czasu żeby pomyśleć, przecież to nie moment na takie rozterki? Spokojnie, może warto. Podpowiem Ci. Pomyśl o planach na przyszłość. Uśmiechasz się? Dobrze- przecież napewno je zrealizujesz. Wystarczy chcieć. Pomyśl o rodzinie, przypominają Ci się ostatnie wakacje, czy może weekend nad jeziorem? Znów się uśmiechasz. Świetnie. Pójdźmy o krok dalej .

Zamknij oczy, nie bój się, nie może przytrafić się nic złego- nie Tobie, przecież jesteś szczęśliwym człowiekiem...

Z tego przeświadczenia nagle, bez najmniejszej zapowiedzi wyrywa Cię olbrzymi huk. Czekaj, to chyba dźwięk karetki. W mgnieniu oka zamieniasz służbowy telefon, notes z grafikiem pracy i kluczyki od auta na szpitalne łóżko w oddziale intensywnej terapii. Uciekaj! Nie możesz? Próbujesz wstać, ale Twoje nogi odmawiają posłuszeństwa. Próbujesz raz jeszcze- nic z tego? Chwilę, może to zły sen, koszmar który za sekundę przerwiesz. Sekunda staje się minutą, godziną- nic się nie zmienia.

Zaraz, przecież jesteś szczęśliwym człowiekiem- to nie może przydarzyć się Tobie…

Drugi listopada tego roku.

Dzień niczym nie różniący się od kilku ostatnich. Wszystko było dokładnie takie samo jak zawsze. Pobudka, telefony i wiadomości od znajomych. Poranna kawa, śniadanie, codzienne obowiązki, zero nowości. Praca, w międzyczasie planowanie weekendu, przecież szkoda spędzić ostatnie dni tak ładnej pogody siedząc w czterech ścianach. Nic nie wskazywało na to co miało wydarzyć się wieczorem. W ułamku sekundy przed oczyma stanęło mi całe życie. Upadłem. Oddycham, jest dobrze. Jednak dziwny, nieznany ból sparaliżował całe ciało. Poszło szybko- karetka, SOR, badania, diagnoza. Cały czas świadomy, jednak otumaniony lekami, pamiętam wszystko jak przez mgłę. Czułem, zdawałem sobie sprawę co mogło się stać. Słowa które usłyszałem od lekarza usłyszałem jednak bardzo wyraźnie- całkowite przerwanie rdzenia kręgowego, porażenie od pasa w dół.

Na to co mnie spotkało chyba nigdy nie byłoby dobrego czasu. Dlatego też zwracam się do Was z prośbą o pomoc...

Chcę zawalczyć, nie mam zamiaru się poddawać.

W tej chwili nie brakuje mi determinacji do tego aby stać się ponownie niezależnym, pełnym chęci do życia człowiekiem, dla którego nie istnieją przeszkody nie do pokonania. Aby tego dokonać potrzebuję wsparcia finansowego. To dopiero początek mojej drogi po marzenia, których nie zamierzam przekreślać, czy odkładać na później. Teraz czeka mnie zabieg, długa i kosztowna rehabilitacja. Zakup aktywnego wózka, reorganizacja warunków mieszkaniowych, przystosowanie samochodu do moich potrzeb- wszystko to generuje koszty których w tej chwili nie jestem w stanie ponieść.

Otoczony ludźmi którzy okazują mi wsparcie, nie zamierzam się poddawać.

chcę być tylko...

szczęśliwym człowiekiem