Szanowni Państwo, jestem 50-letnią kobietą, której życie nie oszczędzało. Rozwód, sądy, toksyczny związek, podejrzenie białaczki, utrata mieszkania, kompletny brak bezpieczeństwa finansowego. Od 3 lat leczę się na depresję, która nie chce mnie opuścić. Zamknęłam się w domu, trudno mi nawiązać kontakty, soję się "odludkiem". Mimo wszystko staram się działać, pomagać też innym - nie finansowo, ale w każdy inny możliwy sposób. Pracuję zawodowo, ale niestety koszty wynajmu mieszkania, rachunki i tzw. "życie" powodują, że nie dość, że nie wystarcza mi pieniędzy to jeszcze nie jestem w stanie odłożyć choćby 50 zł. Postanowiłam jednak nie poddawać się i bardzo chciałabym rozpocząć studia podyplomowe z zakresu HR, które pozwolą mi zmienić pracę na lepiej płatną. Moim marzeniem jest również nauczyć się grać w tenisa i wypłynąć w rejs statkiem. Muszę się uratować. Być może wtedy mój stan psychiczny na tyle się poprawi, że będę mogła poradzić sobie sama, a także pomóc innym potrzebującym. I stąd moja obecność tutaj. Jeśli uznacie Państwo, że warto mi pomóc będę ogromnie wdzięczna za każdą wpłatę. Przede wszystkim bezpieczeństwo finansowe zapewni mi spokojny sen. Wierzę, że dobro wraca.