26 stycznia 2021 roku, w dniu dla siebie, rodziny i wielu ludzi szczególnym - Dniu Transplantacji - odszedł Tomasz Samborski. Po tygodniach mężnej, choć nierównej, walki z chorobą COVID-19.

Braknie słów, by wyrazić jak wielki czujemy ból i jak ogromna jest to dla nas strata, a przede wszystkim jak wielki to ból dla Jego dwóch cudów - Małgosi i Adasia.

Tomek było człowiekiem szczególnym. Sam będąc głęboko doświadczony wieloletnią chorobą nerek, latami dializ, a w końcu darem przeszczepu, dobrze wiedział z czym przychodzi się mierzyć chorym i ich rodzinom. Jako założyciel i lider ruchu „My przed/po transplantacji” nieustannie i z ogromną determinacją walczył nie tylko o refundację leków, ale też o godność i lepsze życie dla osób w procesie i po transplantacji.

Tomka uchwyciła w programie "Spotkajmy się" Anna Dymna, której wraz z Małgosią opowiedzieli swoją niezwykłą historię.

W tej walce był niezłomny, inspirujący, przepełniony potrzebą zmiany świata na lepszy. Wielu ludziom dawał nadzieję i zagrzewał ich do walki, by nie poddawali się mimo wszelkich przeciwności.

Każdy kto miał okazję i przywilej poznania Tomka może, potwierdzić jakim był pasjonatem życia, pełnym energii, uśmiechu, niosącym nadzieję innym. Kochał życie, ludzi, dobrą muzykę, pasjonował się historią. Ale nade wszystko kochał Małgosię.

Ich miłość tak niesamowita i niespodziewana była jak nagroda za wszystkie cierpienia, których oboje doświadczyli wiele. Połączyła ich choroba, tak jakby dając znak, że nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło. Z wielkiej miłości zrodził się największy cud ich życia - Adaś.

Małe złoto, niemal kopia Tomka, o którego oboje z Małgosią walczyli i kochali, kochają i zawsze kochać będą. Ponad życie i ponad śmierć.

Tomku zrobimy wszystko, co w naszej mocy, by Adaś wiedział jak cudownego miał Tatę i by był z Ciebie dumny.

Jeszcze tak niedawno razem z Małgosią zbieraliście „Na skrzydła dla Aniołów”, doposażyliście Oddział Transplantologii przy SKDJ w Warszawie. Dziś my chcemy być chociaż piórami z tych skrzydeł, które wspólnie udało nam się stworzyć.

Przyjaciele i znajomi Tomka, Małgosi i Adasia!

Zwracamy się do Was z prośbą, by w tym bardzo ciężkim czasie wesprzeć Małgosię.

Nie tylko słowem i obecnością, ale też choćby najdrobniejszą wpłatą. Żadne pieniądze nie ukoją bólu i żalu, ani nie przywrócą nam Tomka, ale mamy nadzieję, że choć na chwilę będziemy mogli wspólnie zapewnić Małgosi i Adasiowi wsparcie, oddech i zdjąć z ich ramion ten jeden z wielu ciężarów, które na nich spadły.

Tomku dziękujemy Ci za to, że byłeś w naszych życiach, za to co do nich wniosłeś.

Dziękujemy, że zawsze będziesz z Małgosią i Adasiem.

I z nami - bo nigdy Cię nie zapomnimy.

Do zobaczenia!

Aleksandra i Agnieszka