Od roku pomagam osobom w kryzysie uchodźczym w więzieniach dla cudzoziemców oraz tym, którzy po miesiącach detencji wychodzą na wolność.

Od niedawna również dochodzą ludzie deportowani z powrotem do Polski z krajów EU (rozporządzenie dublińskie).

Cudzoziemcy wyłapani na granicy białoruskiej umieszczani są w więzieniach dla uchodźców. Miejscach okrutnych które nie powinny istnieć na polskiej ziemi. Łamanie praw człowieka w obozach to norma. Potwierdzają to raporty Rzecznika Praw Obywatelskich czy ostatni program Superwizjera pt. „Byliśmy więźniami polskiego państwa” do zobaczenia na platformie Player TVN.

Cudzoziemcy po wielu miesiącach bezsensownego więzienia wypuszczani na wolność, uciekają z Polski do krajów Europy Zachodniej. Ci, którzy nie mają rodzin w EU zostają w naszym kraju oczekując wiele miesięcy na ochronę międzynarodową. Znam takie osoby które doznały okrucieństwa na granicy czy w więzieniach ale mimo to, chcą u nas zostać.

Pragną być bezpieczne. Chcą pracować i normalnie żyć. Rodziny oraz samotne osoby kierowanie są do ośrodków otwartych gdzie mogą mieszkać. Niestety miejsca te zwykle znajdują się z dala od aglomeracji miejskich i ciężko w okolicy znaleźć pracę. Kieszonkowe jakie otrzymują to 48 zł miesięcznie. Nie da się za takie pieniądze ani dożywić ani ubrać tak, więc wiele osób próbuje się usamodzielnić, wyprowadzić i znaleźć pracę i mieszkanie, co bez pomocy osób prywatnych, wolontariuszy nie jest możliwe. Przerabiamy z wolontariuszami wszelkie formy pomocy i jest to bardzo trudne ze względu na biurokrację i kulejący system niedostosowany do przyjmowania uchodźców.

Odnalezienie się w biurokracji, znalezienie mieszkania i pracy -usamodzielnienie się okazuje się dla wielu niemożliwe, bo nie mają pieniędzy nawet na bilet do innego miasta albo na zimowe buty. Na pierwszy zasiłek socjalny (750 zł) po wyprowadzce z ośrodka otwartego trzeba czekać 30 dni.

Coraz więcej osób odzywa się do mnie prosząc o telefon, sim kartę, bilet na podróż, ubrania czy żywność. Proszące osoby nie mają wsparcia finansowego od rodzin bo wyjechały po to, aby pracować na rodziny które zostały w ich krajach które musieli opuścić ale po drodze zostali zamknięci na długie miesiące w detencji często też okradzeni z oszczędności życia przez służby białoruskie lub polskie na granicy.

Ponieważ polski system jest niewydolny w zakresie pomocy uchodźcom wszystko spada na barki osób prywatnych.

Jeśli ktoś ma szczęście i trafi na indywidualną pomoc polskiego obywatela może szybciej wyjść z ośrodka i zacząć samodzielnie funkcjonować.

Stąd kieruję prośby o wparcie finansowe aby móc nadal pomagać. Polecam się również w skomunikowaniu z osobami w potrzebie. Jeśli ktoś chciałaby wspierać choćby jedną osobę w wychodzeniu na prostą po ciężkich przejściach we własnych krajach, na granicy i w obozach zamkniętych nie tylko finansowo, ale również w pomocy w przebrnięciu przez góry biurokracji proszę o kontakt mailowy

[email protected] lub przez FB.

Będę wdzięczna za pomoc w pomaganiu :).