Nie tak miało to wszystko wyglądać… Przed Kasperkiem całe życie, wszystkie plany, marzenia, szkoła, praca, a w przyszłości rodzina… W to wszystko wydała się diagnoza wyrok - białaczka limfoblastyczna – był szok, łzy, złość i niedowierzanie, ale kiedy wszystko mija, trzeba stanąć do walki i odpowiedzieć sobie co dalej…W głowie setki pytań, dlaczego Nasz Kasperek? Dlaczego My? Jak długo to wszystko jeszcze potrwa?

Wiele bitew, na toczonej od półtorej roku wojnie z białaczką naszego Kasperka wygraliśmy. Wydawało się, że i całą wojnę już zwyciężymy. Niestety…

Od marca przebywaliśmy w domu. Po 9 miesiącach szpitalnego leczenia onkologicznego ostrej białaczki limfoblastycznej, wierzyliśmy, że uda się utrzymać remisję, czyli cofnięcie choroby, że życie naszego syna i całej naszej rodziny wróci do normy. Choć wiedzieliśmy, że tak naprawdę normalnie już nie będzie, bo towarzyszący nam codziennie strach nie pozwalał zapominać o tym co przeżyliśmy i że ta walka o życie naszego Kasperka trwa i trzeba być czujnym.

Codziennie przyjmowaliśmy chemię. To podstawowa broń w tej walce. Co tydzień robiliśmy badanie krwi. Wyniki zawsze konsultowaliśmy ze szpitalem w Prokocimiu, który nie tak dawno, był dla nas drugim domem... Wszystko było w porządku. Morfologia zawsze w normie. Kasper był pełen życia – no może poza momentami brania tej doustnej chemii, bo to były dla nas ciężkie momenty dnia. Wracaliśmy do „naszej normalności” pełni nadziei, że najgorsze za nami.

Przyszedł grudzień. Czas wyjątkowy dla każdego z nas. Listy do Mikołaja, prezenty, przygotowanie do Świąt, powitanie Nowego Roku i...czar prysnął. 

Tuż po Mikołaju, Kasper zaczął wymiotować. Byliśmy czujni. Trafiliśmy do Szpitala w Wadowicach, tam okazało się, że Kasper prawie nie widzi na lewe oczko. Wykonano tomografię głowy. Wszystkie wyniki konsultowano z Prokocimiem, do którego po kilku dniach trafiliśmy. Tam wykonano rezonans. Wykazał świeży mikrowylew w dnie oka. Diagnoza po raz kolejny przewróciła nasze życie do góry nogami. Nawrót choroby. Tym razem rak zaatakował w główce i zajął siatkówkę oczka. 

Od razu przystąpiono do chemioterapii. Tym razem dużo mocniejsza, bardzo agresywna. Leczenie może trwać nawet 12 tygodni. Lekarze nie pozostawiają złudzeń. Będzie potrzebny przeszczep szpiku. Wykonano nam badania na zgodność. Niestety w najbliższej rodzinie jej nie posiadamy. Musimy szukać genetycznego bliźniaka naszego Kasperka. On może uratować mu życie.

Jeśli chciałbyś dołączyć do wojska Kasperka, toczącego kolejną bitwę z tą wredną chorobą proszę zgłoś się do Fundacji DKMS:

https://www.dkms.pl/pl/zostan-dawca

Zarejestruj się jako dawca szpiku, być może to właśnie Ty będziesz w stanie uratować nasze dziecko.

Rozpoczęliśmy kolejna wojne z najgroźniejszym przeciwnikiem.Dlatego prosimy z całego serca o pomoc. Kasperek się nie podda, my też nie możemy! Wierzymy, że z Waszą pomocą raz na zawsze pokonamy potwora a Kasperek będzie mógł wrócić do domu, gdzie czeka na niego Braciszek i cała rodzina...

Wasza stała pomoc ma olbrzymie znaczenie. Pozwala Nam trwać przy nadziei, że uda się w końcu wygrać z tym okrutnym przeciwnikiem!

Dziękujemy za okazane wsparcie, i prosimy bądźcie z Nami w tej walce o to co najważniejsze - O ŻYCIE!

Dołącz do Grupy Licytacje dla Kasperka Bąk! Walka o życie Kasperka!

https://www.facebook.com/groups/174311191095522/?ref=share

Dziękujemy za wsparcie

Rodzice Kasperka