Nic nie wpływa na sposób percepcji otaczającego nas świata i na nas samych bardziej niż podróże. Jak być pewnym, czy coś jest duże czy małe, dobre albo złe, jeśli nie mamy wystarczającej ilości punktów odniesienia? Skąd wiedzieć, czy droga, którą wybraliśmy w życiu jest dobra, skoro nie widzieliśmy innych? Czy w końcu, jak kochać swój kraj, skoro nie byliśmy na terytoriach innych? Uwielbiam podróżować, ponieważ napełnia mnie to pasją do życia.

Nic nie wywołuje na mojej twarzy większej radości i satysfakcji niż wracanie wspomnieniami do minionych wojaży. Robię to za pomocą zdjęć. Wiąże się to z moją drugą pasją, którą jest fotografia. Od dziecka, kiedy dostałam do ręki mały kompakt, kochałam uwieczniać otaczających mnie ludzi i krajobraz. Potem przyszła kolej na pierwszy aparat, w końcu pierwszą lustrzankę, która umarła po zrobieniu 60 tysięcy zdjęć, a wkrótce po niej obiektyw Sigma o ogniskowej 17-70 mm (dziś już wiem, że nie był to dobry wybór). Obecnie studiuję Architekturę Krajobrazu na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu i jestem dumną posiadaczką Nikona D610, na którego odkładałam przez ponad trzy lata studiów. Po obronie tytułu inżyniera, rozpoczęłam studia magisterskie na specjalności 'Tradycje polskie i chińskie w kształtowaniu krajobrazu". Studia są anglojęzyczne i odbywają się przez 1 semestr we Wrocławiu, oraz przez 2 na uniwersytecie Hunan Agricultural University w Changshy. Jak każdy, kto trochę podróżuje, również i ja widzę w tych studiach ogromną okazję do poznania wielu regionów w Chinach, czy krajów takich jak Japonia i Tajlandia. Wycieczki po Chinach organizuje nam także sam uniwersytet. Jest jednak problem. Stary obiektyw Sigma 17-70 mm, który i tak nie pasował do mojego pełno-klatkowca zepsuł się i jedyny obiektyw, jakim obecnie dysponuję to stałoogniskowy Nikon 50 mm idealny do fotografii portretów. Praktycznie bezużyteczny w terenie. Idealny byłby obiektyw Nikon 70-300 mm.

Dlatego zwracam się do wszystkich z olbrzymią prośbą, pomóżcie spełnić moje marzenie o niezapomnianych zdjęciach z podróży do Azji, a na pewno się odwdzięczę. Nie należę do studentów, którzy żyją tylko z pensji rodziców, jednak sumy dorobione w weekendy muszę przeznaczyć na sprawy związane z wyjazdem do Chin: bilety lotnicze, szczepienia, wiza, obowiązkowe badania w Chinach, ubezpieczenie, opłaty studenckie etc. – uczelnia tego nie pokrywa. Być może w przyszłości, kiedy zdołam się już ustabilizować finansowo jako młody architekt krajobrazu lub fotograf - sama zdołam wspierać takie inicjatywy jak moja, jednak póki co - proszę wszystkie dobre duszki o pomoc.