Zaczęliśmy Wielki Post.

W tym czasie ludzie wymyślają różnego rodzaju umartwienia. I dobrze. Asceza jest potrzebna. A jeszcze lepszy jest post połączony z jałmużną. Post jako odmawianie sobie czegoś dobrego, po to, by rozwijać się duchowo, a jałmużna jako dzielenie się z potrzebującymi. Proponuję Wam konkretny post i jałmużnę oraz temat, który w życiu Każdej i Każdego z nas jest szalenie ważny.

Śmierć jest doświadczeniem, od którego nikt z nas nie ucieknie. Doświadczamy jej, kiedy umierają nasi bliscy, przyjaciele, ale słyszymy o niej każdego dnia z przekazów medialnych. Jest czymś, co nas straszy, bo nikt z nas jej nie przeżył. Jest dla nas (pomimo naszej coraz większej wiedzy) zagadką. Często modlimy się o „dobrą śmierć, ale co to w ogóle znaczy dobrze umrzeć? Chciałbym w tych czterdziestu dniach zaproponować Wam wspólne wejście w ten temat. Nie po to, by nią straszyć, ale byśmy zrobili krok dalej w naszej świadomości tego wszystkiego, co się z nią wiąże.

Wracam do postu i jałmużny. W Puckim Hospicjum (jak w każdym innym) jest miejsce, które nazywa się: „pro morte”. To miejsce, do którego prowadzi zdjęcie Damiana Kramskiego, które wybrał Jan Kaczkowski, ukazujące fale po przepływającym, a dokładnie odpływającym z portu statku. Ten obraz jest metaforą naszego odchodzącego życia, z miasta, które dobrze znamy, ku czemuś, co jest dla nas Wielką Niewiadomą. Stojąc naprzeciw tego zdjęcia, po lewej stronie znajduje się pokój, w którym rodzina może pożegnać Zmarłego Domownika, a skąd On lub Ona odjeżdżają w swoją ostatnią podróż. To miejsce jest bardzo szczególne i bardzo ważne. Dlatego chciałbym Was zaprosić, byśmy myśląc w tegorocznym Wielkim Poście o swojej śmierci, pomogli Ekipie Hospicjum w uczynieniu tego pokoju jeszcze bardziej odpowiedniego do tych wielkich wydarzeń jakie związane są z tak intymnym momentem jak Pożegnanie.

Zapraszam Was nie tylko do zbiórki, której celem będzie pomoc w urządzeniu pokoju „pro morte”, ale przede wszystkim do podróży z tematem „dobrej śmierci”. Wyruszcie ze mną w tę podróż.