Jest kierowcą zawodowym, kochającym mężem , tatą dwójki dzieci. Wspólnie z żoną snuliśmy piękne plany na przyszłość. Niestety pierwszy cios jaki na nas spadł, uderzył bezpośrednio w żonę, diagnoza guz mózgu. Hospitalizacja, wdrożone leczenie, pozwoliły na to, abym mógł pracować, tym samym zapewniając rodzinie środki do życia i na leczenie żony. Kiedy wydawało się, że już powoli wychodzimy na prostą, spadł na nas kolejny cios, wszystkie plany runęły . Będąc w trasie, dostałem telefon - żonę zabrało pogotowie . Niestety wiadomości nie są za dobre: guz kręgosłupa z kompresją rdzenia kręgowego. Guz olbrzymiokomórkowy. Złamanie patologiczne th7. Plegia kończyn dolnych.

Bożena przeszła kolejne operacje, została wypisana do domu. Ból, cierpienie, mnóstwo blizn towarzyszą jej do tej pory, a strach przed kolejnymi operacjami jest nie do opisania. Jako głowa rodziny i jedyny żywiciel od połowy stycznia jestem na świadczeniu opiekuńczym, niestety sytuacja wymaga tego, że nie mogę wsiąść do ciężarówki i zarobić na wydatki, które się piętrzą. Ze względu na obecną sytuację, oprócz bycia ojcem muszę zastąpić obowiązki mamy, pielęgniarki rehabilitanta. Bożena potrzebuje całodobowej opieki, więc nieraz zmęczenie daje mi się we znaki, a myśl o sypiącym się budżecie spędza sen z powiek. Leki, łóżko rehabilitacyjne, konsultacje specjalistyczne, wynajmowanie karetki itp.to wszystko kosztuje, a rehabilitacja też niebawem będzie potrzebna. Też dużym problem jest przystosowanie łazienki do osoby niepełnosprawnej gdzie koszt to kikanaście tysięcy. A wiadomo w obliczu takiej sytuacji liczy się każdy grosz.