Jest sobie mały szary kotek. Ma ponad 12 lat, jest pięknym kocurem o szarym futerku i znamy się ponad 3 lata.

Nasze życia się skrzyżowały kiedy trafił do mnie na dom tymczasowy. Miał być na rehabilitację, miał wracać do poprzednich właścicieli, został na zawsze. Był po wypadku, po potrąceniu przez auto.

3 lata minęły, złamania dawno się zrosły ale efekty tego zdarzenia dalej dają o sobie znać. Stasiu jest niepełnosprawny, nie ma pełnić władzy nad lewą tylną nogą, kaszle, bo miał złamany mostek, który czasem naciska na płuca, miał problemy neurologiczne, jest stale na lekach i należy uważać, żeby nie miał możliwości pogłębić dyskopatii a dodatkowo cierpi na przewlekłe zaparcia przez złamanie miednicy i jej niefortunne położenie po zrośnięciu. Ostatnio sytyacja z miednicą się pogorszyła i Stasiowi coraz trudniej było oddać kał.

Wczoraj przeszedł zabieg enterotomii i oficjalnie korzysta z ostatniego z 9 kocich żyć.

Zdecydowałam, że użyjemy tego ostatniego życia, bo Stasiu jest nam potrzebny, bo kochają go tymczasowane kocięta, bo ma swoją kocią miłość, bo jest silny, bo w końcu zrobił ogromne postępy w swej nieśmiałości,bo w końcu od kilku lat cieszy się spokojnym życiem, bez walk które kiedyś toczył, w końcu spokojny o to, że ma co jeść i o to, że nikt go nie skrzywdzi.

Dla mnie jest kotem, który mega nauczył mnie życia, który w życiu dał kierunek i mogę powie, że miejsce, gdzie teraz jestem w dużej mierze jest zasługą tego jednego kota, który całkowitym przypadkiem pojawił się w moim życiu. Dopóki on ma siłę walczyć, to bogu śmierci mówimy 'nie dzisiaj'.

Dzisiaj tylko proszę o pomoc za opłacenie zabiegu, pewnie ostatniego w jego życiu. Oby dało to nam jeszcze trochę wspólnego czasu.

Dziękujemy,

Natalia, Stasiu, Kluska, Dacyt, Łatek, Rywka, Pirop, Piryt, Pinta i Perun, czyli cała Stasiowa rodzina.