Wczoraj rano wyjechała ode mnie Marina.. Żaden człowiek nie powinien tyle dźwigać na swoich ramionach i na swoim sercu.. Cios za ciosem.. Słowa trauma, dramat, rozpacz dziś się zdewaluowały, więc nie wiem, jak mam wyrazić, to co się tam dzieje..

Ostatni mężczyzna opuścił schronisko :( Wiecie pewnie gdzie i dlaczego..Wcześniej to oni gotowali w wannach jedzenie, na polowej kuchni (ognisku, które rozpalali), potem dźwigali a dziewczyny roznosiły..Teraz została Tanya, Sonia (21 latka! która wydostała spod okupacji), czasem Katerina (jak może, bo ma ciężko chorego, niepełnosprawnego syna i Marina , na której głowie jest wszystko!

Zołnierze niemal codziennie zwożą chore i ranne psy, którymi się zaopiekowali podczas walk :( Jak im odmówić? W schronisku zaczyna brakować jedzenia.. Przede wszystkim potrzebne są pieniądze, żeby mogła kupić tam na miejscu. Ode mnie może odebrać kilkaset kilogramów, a potrzebuje tonę tygodniowo! Pod opieką ma ponad 1000 psów..

O widmie wkroczenia wojsk barbarzyńców i ich zagłady nie wspomnę..

ONA SIĘ PODDAJE, ale my nie możemy! Musi czuć naszą determinację i wytrwałość. Damy jej to, prawda?

dla przypomnienia: schronisko Mariny https://www.facebook.com/shelterFriendDnepr znajduje się niedaleko frontu, we wschodniej Ukrainie, pod Dnieprem.