Cześć,

Chciałbym Wam opowiedzieć moją historię… Choć nie wiem od czego zacząć. Może zacznę od początku. Mam na imię Alan. Jestem szalonym pięciolatkiem, który uwielbia zabawę i przygody. Niestety, niektóre przygody bywają niebezpieczne.

Moja najtrudniejsza przeprawa zaczęła się w brzuszku mojej kochającej mamy Lucyny. Już wtedy trochę narozrabiałem i ważąc 900 gram w 27 tygodniu ciąży zapragnąłem przyjść na świat. Wiem, jestem bardzo uparty i nadal stawiam na swoim. Jednak tamtego dnia w 2015 zrobiło się naprawdę niebezpiecznie. Walczyłem o życie przez 3 miesiące. Rodzice spędzali każdy dzień i każdą noc przy moim łóżeczku. Czułem ich miłość i strach o moje życie.  

W wyniku wczesnego porodu doznałem szeregu dolegliwości: wylew do mózgu 2 stopnia, wylew do płuc, retinopatia czyli choroba niedojrzałej siatkówki, wodniaki podtwardówkowe, obniżone napięcie mięśniowe, zaburzenia rozwojowe 2 stopnia. Gdyby tego było mało przyplątała się sepsa…

To tylko nieliczne objawy wcześniactwa, które spowodowały spustoszenie w moim organizmie. Efektem mojego szybkiego przyjścia na świat jest opóźnienie psychoruchowe, afazja, zaburzenia SI, czyli dysfunkcje w przetwarzaniu bodźców sensorycznych. Mam również bardzo słaby wzrok. Moja krótkowzroczność jest na poziomie -11.5., a lekarze ciągle starszą, że mogę stracić wzrok.  

Z czasem pojawiły się u mnie cechy Aspergera.

Chciałbym dorównać swoim rówieśnikom, jednak wymaga to ode mnie i moich rodziców ciągłej pracy. Najważniejszy wpływ na mój rozwój ma nieustająca rehabilitacja, terapia SI, TUS (terapia w zakresie funkcjonowania w społeczeństwie, trening panowania nad złością i umiejętność w nawiązywaniu relacji). Oprócz tego muszę być pod stałą opieką neurologa, kardiologa, logopedy

i okulisty. Do tej pory moi rodzice nie prosili o pomoc. Jednak z każdym miesiącem jest im coraz trudniej.  Miesięczny koszt mojej rehabilitacji przekracza 1000zł i jest bardzo dużym obciążeniem dla domowego budżetu. Moja cudowna mama nie może podjąć pracy, gdyż od początku poświęca mi całą swoją uwagę

i dba o mój rozwój.

Mam nadzieję, że otaczają mnie ludzie o wielkich sercach, dlatego do Was kieruję swoją prośbę o wsparcie. Wierzę, że dzięki Wam otrzymam szansę na szybszy rozwój, którą obiecuję wykorzystać.

              Dziękuję,

Alanek Lejawka i rodzice!