Witajcie ! Jesteśmy zmuszone prosić dobrych ludzi o pomoc w naszej codziennej walce. Anastazja jest pełną życia pięciolatka niepełnosprawną od urodzenia. Naszym największym marzeniem w ostatnim czasie jest zakup tzw. wózka aktywnego w którym nasza "MAŁA-WIELKA WOJOWNICZKA" będzie pierwszy raz miała możliwość poruszania się samodzielnie. Taki wózek będzie jej 'nogami' i oknem na świat. Umożliwi on szybszy rozwój Anastazji oraz da jej szanse na bardziej samodzielną codzienność. Ze względu na obniżone napięcie mięśniowe oraz porażenie cztero-kończynowe musi on być specjalistycznie przystosowany co wiąże się z wysokimi kosztami. Cena takiego wózeczka przekracza kwotę refundacji z NFZ i PFRON.

Nasza codzienność jest bardzo skomplikowana już od narodzin Anastazji, urodziła się ona jako wcześniak w 31 tygodniu, w ciężkiej zamartwicy. Już w pierwszej godzinie życia przewieziono ją do GCZD w Katowicach. Na początku nie dawano jej szans na przeżycie, ale się nie poddała i już po 3 dniach było wiadomo, że ta mała wojowniczka zostanie wśród nas. Niestety uraz okołoporodowy spowodował masywne wylewy do mózgu. A w następstwie zapalenie opon mózgowych i wodogłowie. Przetaczano jej krew, podawano silne leki, karmiono do jelitowo oraz oddychała za nią maszyna. W drugim miesiącu życia przeszła operacje wszczepienia zbiornika Rikhama, a po 2,5 miesiącach pobytu w szpitalu w końcu mogła wyjść do domu. Powiedziano mi że teraz ode mnie zależy jaką córka będzie miała przyszłość, skierowano do wielu specjalistów i na rehabilitacje, ale statystyki były bezlitosne ponieważ ok 90 % dzieci z takimi uszkodzeniami mózgu się nie rozwija a większość z nich po pewnym czasie potrzebuje wsparcia maszyn przy najprostszych funkcjach życiowych. Byłam przerażona, nie wiedziałam jak sobie poradzę ale musiałam się postarać dla mojej córeczki. Anastazja bardzo szybko rozpoczęła rehabilitacje w Fundacji Pomocy Dzieciom w Żywcu. Tam poznałam świetnych terapeutów i ludzi o ogromnych sercach którzy pomogli mi zrozumieć naszą sytuacje i uczyli mnie jak najlepiej zajmować się moją córką. W 8 miesiącu życia wszczepiono jej zastawkę komorowo-otrzewną która odprowadza nadmiar płynu zbierający się w jej główce. Miałam nadzieje, że pomoże to Anastazji zrównać się z rówieśnikami ale niestety tak się nie stało. Dziś Nastka ma zdiagnozowaną padaczkę, astmę, obniżone napięcie mięśniowe, podwyższone w kończynach, porażenie mózgowe oraz upośledzenie w stopniu znacznym. Mimo intensywnej rehabilitacji wciąż jest całkowicie zależna od drugiej osoby, nie chodzi, nie mówi, nie jest w stanie wykonać najprostszych czynności dnia codziennego. Od ok 2 lat zaczęła robić delikatne postępy, umie siedzieć na podłodze i chętnie bawi się zabawkami (przeważnie tymi grającymi ), przemieszcza się tzw. 'żabką' i choć często ździera kolana to chętnie zagląda do szafek i obrywa liście kwiatom. Od niedługiego czasu potrafi zrobić parę kroczków trzymana za ręce i zaczęła też komunikować swoje potrzeby w prosty sposób. Mimo paru godzin zajęć co dzień jest ona pełna energii i życia. zawsze uśmiechnięta i chętna do zabawy, odkrywania świata. Jest dla mnie i całej mojej rodziny wyjątkowym dzieckiem. Mimo bólu i wielu cierpień które często musi znosić nie poddaje się i stara dać z siebie 100%. Ja również jako mama staram się co dziennie sprostać wielu problemom i ogromnym wymaganiom mojej wyjątkowej córeczki. Wierze, że razem sprawimy że Anastazja pewnego dnia stanie na własne nogi. Niestety mój kręgosłup jest w coraz gorszym stanie, a Nastka staje się coraz cięższa dlatego potrzebujemy wózka który ułatwi nam codzienne funkcjonowanie. Będę bardzo wdzięczna za każdą choćby najdrobniejszą wpłatę która zbliży nas do celu i może odmienić nasze szalone życie ;)