Nazywam się Dariia (Dasza), przeszłam 3 dniową drogę z terenu okupowanego przez Rosjan, do Polski. Moje całkiem normalne życie zmieniło się z obraz ludzkiego dramatu, codziennie pokazującego bombardowania, gwałty, śmierć. Zmusiło mnie to do ucieczki, za którą zapłaciłam wszystkie oszczędności, miałam mieszkanie, cukiernie, zostałam z jednym plecakiem, ale z uratowanym życiem. nie jest to dla mnie czas, żeby opisać przebieg ucieczki, lecz wiem, że do tego wrócę, świat dowie się co przeżywają kobiety, tam na wschodzie. Mi się udało, lecz wielu moim znajomym nie dane było przeżyć. Chciałabym stanąć na nogi, otworzyć cukiernię, tu w Warszawie, pracować, dzień i noc, by móc odwdzięczyć się za dobro otrzymane od Polski i Polaków, żadne słowa nie oddadzą humanitaryzmu okazywanego przez zwykłych ludzi, Ukraińcom, dziękuję z całego serca i obiecuję, że żadna złotówka nie zostanie zmarnowana.Pieniądze są mi potrzebne do rozpoczęcia pracy, sprzętu i miejsca. Do poproszenia o pomoc zmobilizowała mnie pani Bożena, która dała mi dach nad głową bezpłatnie i obiecała pomoc w załatwianiu potrzebnych formalności. Dziękuję Polsko, nie zawiodę. Na zdjęciach moje torty i bombardowane miasto. Proszę o pomoc, choć wiem, że potrzebujących są miliony, Dziękuję. Dariia.