Chciałabym prosić o wsparcie dla mojego psa Myszy. Około dwa tygodnie temu Mysza przestała chodzić. W dniu adopcji wiedziałam na co się piszę, na psa, który jest po wypadku, na psa, który nigdy nie będzie zdrowy. Mimo wszystko naiwnie wierzyłam, że dzień kiedy tylne nogi Myszy odmówią jej posłuszeństwa przyjdzie dopiero na starość. Niestety. Dwa tygodnie po tym kiedy pożegnałam pieska Mietka, staruszka bez przedniej łapy, los upomniał się o Myszkę. Po licznych badaniach i konsultacjach z dwoma lekarzami weterynarii, prawdziwymi specjalistami w swoim fachu dr Bieżyńskim i dr Dubielem zapadł wyrok: tylko leczenie paliatywne. To, że Mysza odczuwa ból jest bezdyskusyjne. Dopóki reaguje na leki, a jej komfort życia jest na dobrym poziomie chce jej zapewnić maksymium pomocy. Ta pomoc niestety kosztuje i to nie mało. Na już potrzebuje nowe, duże, ortopedyczne legowisko, wózek który ułatwi mi spacery, zapas mokrej karmy z obniżoną zawartością tłuszczu, bo teraz o wagę Myszki trzeba dbać jeszcze bardziej. Przed nami jeszcze śliczne kontrolę i ciągłe rachunki za leki. W moim domu jest jeszcze drugi pies, który aktualnie również jest leczony - około 10 letni jamnikowaty Pan Oczkowski, który stracił oko jeszcze przed adopcją, Lucek - 4 letni kot bez przedniej łapy, 13 - letni kot Mantekija oraz 7 letni żółw grecki. Wszystkie zwierzaki są z adopcji, wymagające, kosztowne. Ale ja nie potrafię inaczej i to jest mój problem. Moja codzienność to ciągła walka, ale patrząc w ich oczy wiem, że robię dobrze, że ich szanse na dom były marne i to, że czasem potrzebuje pomocy z zewnątrz nie zmienia sensu tej mojej małej, życiowej misji.