Z wioski, gdzie nikt nie widzi…

Z miejsca, gdzie koty są tylko „przydomowym tłem”, a nikt nie liczy ich łez, głodu ani cierpienia — chcę opowiedzieć Ci historię, która stała się moją codziennością.

Wprowadziłam się wiosną tu na wioskę.

Nie szukałam kotów.

One znalazły mnie.

Zaczęło się od jednej. Potem drugiej. Wkrótce cztery nieufne, głodne kotki zaczęły podchodzić coraz bliżej. Nie są dzikie — tylko ostrożne, zranione przez życie. A ja... nie miałam serca ich zostawić.

Zaczęłam je karmić. Sama, po pracy.

Odrobaczyłam je, odkleszczyłam, podałam witaminy, krople na zapalenie spojówek.

Zbudowałam im własnoręcznie domek.

Zarabiam najniższą krajową, ale wydaję ostatnie pieniądze na ich jedzenie i leczenie, bo one mają tylko mnie.

A potem pojawiły się maluchy.

Dwie kotki urodziły po trzy kociaki. Jedną udało mi się oswoić i zabrać do siebie… Niestety — zanim zdążyłam umówić sterylizację, znów zaszła w ciążę.

Nie zdążyłam. I ta myśl rozrywa mi serce.

Dziś opiekuję się:

• 4 dorosłymi kotkami
• 6 kociętami
• i czekam na kolejny poród…

🆘 Dlaczego zbiórka?

Bo jestem sama. I już nie daję rady.

Nie mam fundacji. Nie mam dotacji.

Mam tylko serce, które nie potrafi odwrócić wzroku — i ręce, które każdego dnia karmią, sprzątają, leczą.

Muszę:

• wysterylizować dorosłe i kocięta (zanim dorosną i historia się powtórzy),
• karmić wszystkich (a apetyt rośnie z każdym dniem),
• jeździć do weterynarza (to koszty nie tylko leczenia, ale też paliwa),
• szukać im domów, choćby tym najmniejszym.
• 
  

📊

Na co potrzebuję wsparcia?

Koszt szacunkowy:

Karma, żwirek (2–3 mies.) 1 800 zł

Leki, witaminy, preparaty 450 zł Sterylizacje i szczepienia 3 200 zł (min.)

Paliwo i dojazdy 400–600 zł

RAZEM ~ 6 000 zł

Już wydałam z własnej kieszeni ponad

2 000 zł jak nie więcej...

Dłużej nie udźwignę tego sama.

📦

Jak możesz pomóc?

💸 Każda złotówka się liczy!

📦 Jeśli wolisz – możesz wysłać mi paczkę z karmą (adres/paczkomat podam w komentarzu)

🏡 Szukam domów dla maluchów – jeśli możesz przygarnąć choć jednego, odezwij się.

Nie robię tego dla lajków. Nie szukam poklasku.

Robię to, bo one mnie wybrały – a ja nie potrafię im odmówić.

Z wioski, gdzie nikt nie widzi… chcę, żeby wreszcie ktoś usłyszał.

Z całego serca dziękuję.

Itka 13