Zawsze staram się w razie możliwości radzić sobie samo i nie prosić o pomoc jeśli nie muszę, ale jestem dorosłym człowiekiem i wiem, że jeśli sobie nie radzimy warto prosić o pomoc i nie powinno się tego wstydzić. 15.11 zostałom pobite, nie pierwszy i najpewniej nie ostatni raz. Zamiast się bronić martwiłom się o to żeby nie skrzywdzić osób które mnie biły bo nie znam się na nie robieniu krzywdy a zaatakowały mnie dzieciaki i nie wybaczyło bym sobie jeśli coś bym im zrobiło. Jeżdżenie po całym Śląsku za lekarzami i szpitalami, wydatki na leki, dostosowanie diety pod słomkę, przygotowania przed operacją i zakupy do szpitala pochłonęły cały mój lichy budżet domowy. Po operacji czeka mnie jeszcze kupienie leków. Przez całą tę sytuacje ominęłom wizytę u endokrynologa na którą już mnie nie stać tak samo na leki które mi przypisze tak samo jak na psychotropy których tez już prawie nie mam.

Mam cudowne wsparcie od moich osób partnerskich. Jedna z nich czuwa nade mną w domu i dba jak tylko może. Druga mieszkająca po przeciwnej stronie kraju jest wspaniałym wsparciem emocjonalnym. Moja cudowna osoba przyjacielska przysłała mi telefon bo poprzedni przywłaszczono podczas pobicia i z każdą wiadomością od nich rozpływam się z szczęścia ze mam w życiu kogoś tak wspaniałego jak ono.

niestety wiem ze nie mogę ich obciążyć finansowo i dla tego proszę was o te formę wsparcia.