Na SM choruję od czasu, kiedy ukończyłam 16 lat. Pewnie niektóre osoby właśnie przecierają z niedowierzaniem oczy ze zdziwienia. Rok 2001 przyniósł mi wiele smutnych chwil. To Również w tym roku zmarł mój Kochany tata. Jednym słowem wkroczyłam w nowe Millenium z wielkim ”:przytupem i mocą”. Świat przekręcił mi się o 180° a same niewiadome tworzyły koszmary zarówno dzienne jak i nocne.

Nagle utknęłam. Przede mną droga zupełnie bez wyjścia. Akurat na początku drogi rozwoju osobistego Młodej osoby.

Wówczas uważano SM za chorobę autoimmunologiczną. Przełomu w tej dziedzinie dokonał na szczęście włoski doktor Paulo Zamboni, który w 2008 roku pokazał, że prosty zabieg zwany „Procedurą Uwolnienia” może wyleczyć osoby cierpiące na SM. Zauważył on, że w mózgu chorego występuje wysoki poziom zawartości żelaza. CCSVI, czyli przewlekła mózgowo-rdzeniowa niewydolność żylna polega na nieprawidłowym przepływie krwi przez żyły szyjny i żyły klatki piersiowej. Jest to spowodowane zwężeniem lub zatkaniem światła naczynia. Krew cofająca się zawiera szkodliwe żelazo, które powoduje śmierć komórek, problemy immunologiczne i stany zapalne. Leczenie za pomocą angioplastyki pozwala na powrót normalnego odpływu krwi z mózgu do serca. U pacjentów po tym zabiegu można zauważyć znaczne polepszenie stanu zdrowia.

Przełomowa myśl przysporzyła mu jednak wielu wrogów i powstało mnóstwo kontrowersji wobec tej metody. Jednakże polscy medycy odważnie jako pierwsi z trzech innych krajów postanowili zastosować ją w naszej polskiej rzeczywistości. Ja tym samym postanowiłam podążyć właśnie w tym kierunku i tak też w 2011 roku udałam się do kliniki w Katowicach Euromedic, gdzie przeprowadzona została w moim przypadku angioplastyka żył szyjnych. 

W roku 2012\metoda rozwinęła się jeszcze bardziej o ultrasonografię wewnątrznaczyniową (IVUS), dzięki której operacje naczyniowe możliwe są z niespotykaną dokładnością. Podążyłam więc i tą drogą. IVUS zlokalizował u mnie jeszcze inne miejsca w ciele, zupełnie odmienne niż szyja, gdzie żyły również wymagają poszerzenia, gdyż przepływ krwi jest zaburzony. Środki finansowe były już w tym momencie niewystarczające, aby starczyły na porzeprowadzenie kolejnych angioplastyk w danym czasie.

Jeśli chodzi natomiast o efekty, jakie odczuwam po danym zabiegu po uświadomieniu sobie stanu przewlekłego moich żył, to efekt nasuwa się jeden:

Niegdyś a dokładniej mówiąc, na samym początku, co miesiąc występowało u mnie coś, co jest bardzo charakterystyczne dla tego schorzenia a mianowicie tzw. rzuty. Lądowałam wówczas w szpitalu na siedem dni z podłączoną kroplówką, która wsączała we mnie powolutku sporą dawkę sterydów. Miało to na celu wzmocnić moje ciało, które po ratunek przybyło, przypełzając niemal.

Od roku 2011 rzuty przestały być moją zmorą, Złą Wiedźmą. Po prostu zniknęły. Od tego czasu nie mam rzutów, a o to walczą wszyscy pacjenci.

Jeszcze bardziej pozytywną rzeczą jest to, że nauka nie stoi w miejscu i cały czas się rozwija. Tak też we Wrocławiu od 2017 r. rozwinięto jeszcze mocniej kompleksowe leczenie chorych na SM za pomocą “Procedury Uwalniania” Zamboniego:

https://www.medonet.pl/zdrowie/wiadomosci,wroclawska-klinika-pomaga-chorym-na-stwardnienie-rozsiane,artykul,1728206.html

W tych zabiegach upatruję właśnie zlikwidowania u siebie pewnych deficytów, które powstały w moim organizmie przez lata życia w bezlitosnej chorobie (Ogromny problem z utrzymaniem równowagi przy poruszaniu się, Nieznośna Męczliwość rąk, Osłabienie ogólne ciała przy przemieszczaniu się).

Z wielką nadzieją dzielę się z wami wszystkimi Moją historią, mając nadzieję, że wesprzecie mnie w mojej wielkiej walce.