Cześć! Mam 30 lat i od 16. roku życia uczciwie pracuję na swoje utrzymanie. Przez lata odkładałam, pracowałam, płaciłam podatki i składki, wierząc, że w końcu będę mogła stanąć na nogi i zamieszkać na swoim.

Dziś jestem w miejscu, gdzie udało mi się ustabilizować życie zawodowe, ale mimo to nie stać mnie na wkład własny, aby dostać kredyt na dom. Dom, który byłby moją bezpieczną przystanią, spokojem i spełnionym marzeniem.

Czy wiążę ledwo koniec z końcem? Nie. Ale nie stać mnie też na krok, który pozwoli mi w końcu żyć na swoim.

W kraju, w którym wsparcie często trafia do tych, którzy dopiero co przyjechali, a nie do tych, którzy latami budowali ten system- próbuję znaleźć sposób, by pomóc sobie samej.

Nie proszę o wiele, proszę o szansę. Ta zbiórka to nie akt desperacji. To akt nadziei. Nadziei, że wspólnymi siłami uda mi się postawić pierwszy krok w stronę stabilności i życia, które każdemu się należy.

Jeśli możesz- dorzuć symboliczną cegiełkę. Jeśli nie możesz, to nic- rozumiem bo wielu z Nas jest w tej samej sytuacji. Każdy gest jest dla mnie ważny.

Dziękuję za każdą pomoc i dobre słowo.