Witam.

Od 2009r jestem na rencie z całkowitej niezdolności do pracy po dwóch operacjach kręgosłupa lędźwiowego.

4mies po pierwszej operacji usunięcia dwóch dysków, upadłam na plecy, tym samym rozwalając świeżo operowany kręgosłup, który wręcz posypał się jak drabina. Na tą chwilę na każdym poziomie mam na przemian przepukliny i wypukliny, które wysuwają się przy byle niekontrolowanym ruchu. Mam uszkodzone nerwy w lewej nodze, od lat jest drętwa, dodatkowo cyklicznie wraca niedowład, a wtedy z trudem poruszam się o kulach walcząc o każdy krok.

Na skutek ucisku na wiązki nerwowe w górnych partiach kręgosłupa lewa ręka jest nie do końca władna, przez co kilkukrotnie zdarzyło się, że kula wypadła mi z ręki.

Dodatkowo od kilku lat mam wszczepiony implant uszny, więc słyszę dzięki procesorowi mowy, który na początku roku zepsuł się. Za serwisowanie go musiałam zapłacić 2200PLN, z MOPS czy PFRON nie dostałam żadnej pomocy finansowej na poczet tej naprawy, musiałam się zapożyczyć. Do dziś spłacam ten dług po 200zł/mies.

W ostatnich miesiącach doszły problemy ze stawami. Okazało się, że to artroza wielostawowa- pamiątka po ubiegłorocznej dnie moczanowej.

Mimo braku zdrowia próbowałam podejmować prace dorywcze, żeby mimo wszystko samodzielnie walczyć o przerwanie.

Na tą chwilę prowadzenie domu mnie przerasta, dretwieją mi ręce, a ból to moja codzienność.

Przez te wszystkie lata pogrążałam się, zadłużyłam i już nie mam pomysłów na siebie, ani perspektyw na przyszłość, bo już wiem, że nie będę zdrowsza i nie będzie lepiej, będzie tylko gorzej.

Renta z ZUS z całkowitej niezdolności do pracy w wysokości 1125,03zł na rękę to nie jest dochód wystarczający, żeby przeżyć, zrobić bieżące opłaty, zrealizować recepty na potrzebne leki, pokryć koszty dojazdu do lekarzy czy na rehabilitację, której w tej kondycji wymagam.

Już nie radzę sobie finansowo, ani psychicznie z tą całą sytuacją.

Nie liczę na litość czy współczucie- potrzebuję zrozumienia.

Będę wdzięczna za każde słowo pokrzepienia, za każdą wpłatę. Z góry dziękuję.