Wybudowana w 1858 r. ośmiokątna kaplica miała chronić okolicę przed zarazą cholery. Jak informuje ksiądz Tadeusz Kowalski, proboszcz miejscowej parafii, jeszcze w 1976 roku był dach, a w środku stała rozbita trumna, wokół której rozrzucone było kości. Dzisiaj kaplica chyli się ku upadkowi, bowiem ząb czasu naruszył drewniane ściany kaplicy.

W imieniu mieszkańców rejonu Mołodeczna na Białorusi zwracamy się do Państwa z prośbą o wsparcie inicjatywy odbudowy XIX-wiecznej kaplicy Matki Bożej Szkaplerznej, jednej z ostatnich pozostałości po majątku rodziny Świętorzeckich.

Skupieni wokół parafii Polacy, choć często sami bardzo biedni, ruszyli na ratunek zabytkowej kaplicy. Wspólnymi siłami oczyścili teren wokół świątyni i dokonali części najpilniejszych napraw. Ale żeby kaplica wróciła do dawnej świetności muszą być odnowione ściany. Wspólnoty parafialnej nie stać na tak duży wydatek związany z zakupem niezbędnych materiałów budowlanych.

W pomoc w dziele odbudowy kaplicy Matki Bożej Szkaplerznej już zaangażowała się Wyższa Szkoła Agrobiznesu w Łomży oraz Fundacja Janka Muzykanta, które od dawna wspierają Polaków mieszkających w rejonie Mołodeczna. W ubiegłym roku Uczelnia, wspólnie z Fundacją, zorganizowała zbiórkę świątecznych paczek, które trafiły do parafian ks. Kowalewskiego. Teraz na koncie Fundacji uruchomione zostanie specjalne subkonto "Kaplica", na które będzie można wpłacać pieniądze na rzecz renowacji zabytkowej kaplicy.

Po zakończeniu odbudowy kaplicy świątynia nadal będzie pełnić rolę sakralną. Ale nie tylko. Proboszcz miejscowej parafii planuje utworzyć w niej m.in. muzeum naczyń liturgicznych. Tutaj także kończyć się będzie budowana obecnie Droga Krzyżowa.

Rodzina Świętorzeckich do Mołodeczna przybyła na początku XVIII wieku. Dzięki staraniom kolejnych pokoleń ich majątek stał się prawdziwym centrum przemysłowym. Powstał tu m.in. tartak, browar, gorzelnia, pierwsza w okolicy krochmalnia, fabryka drożdży, kościarnia, czyli fabryka mąki kostnej oraz sieczkarnię. Wszystko poruszane wspólnym motorem parowym. Jednak po II Wojnie Światowej teren ten znalazł się w granicach ZSRR, a sam majątek, odebrany rodzinie, zaczął niszczeć. Dzisiaj o dawnej świetności świadczy jedynie oficyna z czerwonej cegły, stawy oraz fundamenty dworu.